Bouillon

Natuurlijk kun je zelf bouillon maken, maar zo af en toe dient gemak toch de mens. Wanneer je in de zomer je vriezer hebt volgestouwd met bananen of (iets minder gezond) ijsjes, heb je ook geen plaats om je zelfgemaakte bouillon op te slaan. Oké, in de zomer is soep wellicht niet het eerste waaraan je denkt, maar het gaat om het principe. Als jij één van die mensen bent die altijd en overal vanalles op voorraad heeft, goed bezig! Ik probeer voorziening te zijn, maar dat lukt (nog) niet altijd dus is het voor mij wel handig om wat instant bouillon achter de hand te hebben. Helaas zitten de meeste merken vol met suiker of smaakversterkers, niet bepaald dingen die ik in mijn eten wil. Zelfs in de natuurwinkel is het behoorlijk zoeken naar iets acceptabels. Vaak zit er of maltodextrine (een suiker) of gistextract in en in het allerergste geval zelfs beide. Maar nu heb ik éindelijk een bouillon gevonden die aan mijn wensen voldoet. Enkel de zonnebloemolie had ik liever vervangen gezien door olijfolie, maar je gebruikt geen kilo's bouillonpoeder en zó veel zonnebloemolie zal er ook weer niet in zitten, dus ben ik bereid het door de vingers te zien.
Ben jij ook al tijden op zoek naar een bouillon zonder suiker of gistextract? Rep je dan nu naar de natuurwinkel en haal deze van Rapunzel.

De ingrediënten zijn zeezout, volkoren rijstmeel, wortel, selder, zonnebloemolie, tomaten, peterselie, kurkuma en nog een paar Duitse benamingen die ik niet ken. Kan ermee door, toch? Voor 300g bouillonpoeder betaalde ik maar 1,99 euro en het is genoeg voor 28 liter soep dacht ik.

Weet jij nog andere gezonde instant bouillonpoeders of -blokjes? Laat het me weten!

Lindt excellence 99% chocolade

Al een tijdje was ik aan het overwegen om deze chocolade te kopen, en nu heb ik de stap eindelijk gezet. Aanschouw, wellicht één van de meest pure chocolades op de markt, en hoe puurder, hoe gezonder! (theoretisch gezien weliswaar). Zoals jullie zien, is de verpakking gelijkaardig aan die van de 85% cacao versie, enkel valt het op dat er in deze verpakking 'maar' 50 gram zit in plaats van 100 gram, terwijl het volume en de prijs wel hetzelfde zijn. Hoe zou dat komen?

Bij het openmaken van de verpakking kwam ik daar al gauw achter. Waar de 85% cacao versie verdeeld is in 10 vierkantjes, is deze reep verdeeld in .. ontelbare vierkantjes. Bovendien zit er een goudkleurige folie rond met, serieus, een waarschuwing.

Jep, ik was net zo verbaasd. De gouden folie raadt aan om je weg naar deze reep op te werken via hun 70% en 85% cacao repen, aangezien de pure cacao smaak niet voor iedereen weggelegd is. Aangezien ik de 85% al gedurende langere tijd met smaak verorber en ook weleens 92% cacao chocolade eet, dacht ik dat het geen probleem zou zijn. Heb ik me even vergist zeg. Deze chocolade smaakt absoluut niet zoals de chocolade die je kent, zelfs niet als die heel pure versies of als cacaopoeder. Bij de eerste hap die ik nam, proefde ik bijna niks anders dan grond en bitterheid, maar na nog een stukje kwam het intense aroma tevoorschijn in mijn mond. Het is heel belangrijk het te laten smelten op je tong, het liefst zelfs met je ogen dicht. Dit is een chocolade die je moet leren waarderen en eten, maar je komt ook met weinig toe dus in dat opzicht is het absoluut niet erg dat er maar 50 gram in een verpakking zit, ik betwijfel of iemand in staat is die heel deze reep in één keer op zou kunnen eten.
Kortom, zeker een aanrader als je van chocolade en pure smaken houdt, al raad ik ten sterkste aan je smaakpapillen op te warmen door andere zeer pure chocolades te eten.

Nog even over de ingrediënten en voedingswaarde. Hoe gezond cacao ook mag zijn, chocolade is natuurlijk niet het àllergezondste voedsel op deze aarde, hoewel de ingrediënten van Lindt over het algemeen puurder zijn dan die van andere chocoladerepen (geen sojalecithine bijvoorbeeld). Je kunt het aflezen op de foto's hierboven. Er zit wat bruine suiker in, maar die is absoluut niet te proeven en van de 3 gram chocolade die je per keer eet, is er dus 0,06 gram suiker. Nou, daar ga je niet dood van. Een gezondere traktatie dus.

Heb jij deze reep al eens geprobeerd?

Zout, suiker en vet

Onlangs heb ik het boek Zout, suiker en vet van Michael Moss gelezen en ik kan het alleen maar aanraden! Het is 300 bladzijdes materie over de vaak duistere praktijken van de voedingsindustrie, nu open en bloot voor ons, de consument. Wellicht gaan de geïnteresseerden in dit boek eerst en vooral degenen zijn die zich al om hun gezondheid bekommeren, maar aangezien het zo goed verkoopt neem ik aan dat ook oningewijden zich met deze materie bezig houden.

Naar mijn mening is er wel het risico dat mensen de voedingsindustrie voor alles de schuld gaan geven. Het is natuurlijk niet allemaal zuiver wat daar gebeurt, dat geef ik grif toe, maar zoals Michael Moss op het einde schrijft: uiteindelijk bepaal jij als consument wat je wel en niet koopt. Het is gemakkelijk om je handen te wassen in onschuld, maar in het boek wordt treffend de carrière van een door wetenschap gepassioneerde man beschreven die zijn idealen moet opgeven om te overleven in de harde zakenwereld, want dat is waar het uiteindelijk in ieder bedrijf om draait. Je kunt stellen dat gezondheid belangrijker is dan om het even wat, ik zeg maar iets, schoenen, maar uiteindelijk zijn er ook mensen die aan schoenen verslaafd zijn - een minderheid weliswaar. Ik wil alleen maar zeggen dat je met alles mensen schade kunt berokkenen en ergens moeten we ook begrijpen dat bedrijven alleen zoveel mogelijk winst willen maken.

Laten we hopen dat er meer en meer bedrijven zullen opkomen die ook de belangen van de consument hoog in het vaandel dragen, maar ik denk dat de vraag naar zulke bedrijven steeds hoger wordt aangezien het een ware trend is om je bewust te zijn van wat je in je mond steekt, en dat is waar onze macht begint. Als er meer en meer mensen afstand beginnen te doen van bewerkt voedsel, zullen de grote bedrijven hopelijk inzien dat er ook een andere manier van zaken doen is. Wellicht gaat dat ook een verandering in het prijskaartje teweeg brengen, maar het zij zo. Beter voorkomen dan genezen want een leven lang pillen voor allerlei obesitas-gerelateerde aandoeningen slikken is ook niet goedkoop. Ideaal zou natuurlijk zijn dat de overheid ongezonde, bewerkte producten duurder maakt en gezond voedsel subsidieert zodat iedereen die mogelijkheid heeft om gezond te eten, ook al is het budget niet al te ruim. Maar voorlopig blijft dat bij dromen...

De groene garde

Mijn tochtje door de bib heeft best wel wat opgeleverd. De groene garde is een prachtig kookboek, maar het is méér dan enkel een kookboek. 

Zoals er bijstaat, het gaat over heerlijk én eerlijk eten. Het boek is ingedeeld in seizoenen, met 25 recepten voor elk seizoen. Aan het begin van een seizoen is er een mooie fotocollage en een lijstje met groenten en fruit van het seizoen. Hierbij is er natuurlijk wel een onderscheid tussen de dingen die aan het begin van een seizoen verkrijgbaar zijn en aan het einde, dus daarin moet je je gezond verstand een beetje gebruiken.

De recepten zijn voorzien van handige symbooltjes die aangeven of het vegetarisch, veganistisch of glutenvrij is, de moeilijkheidsgraad en de bereidingstijd. Handig! De foto's zijn gewoon geweldig. Meestal in groot formaat. Om van te watertanden. Wie wil dit nu niet opeten?!

 En er zijn interviews met mensen die een verandering proberen te brengen in de voedingsindustrie plus achtergrondverhalen over bijvoorbeeld de rijstteelt of hoe er vaak kinderarbeid wordt gebruikt in de cashewnotenindustrie. Heel erg verhelderend. Er staan dan een getekend stappenplan bij om het nog eens te verhelderen en het boek geeft tips over hoe je zelf je steentje kunt bijdragen. Top!

achtergrondinformatie over de visvangst

Achteraan in het boek zijn twee registers: één met de recepten per gang en één gebaseerd op de ingrediënten. Zo vind je altijd hetgeen je zoekt in een oogopslag. Als het nog niet duidelijk was: dit is echt een geweldig kookboek, ik zou het zo kopen. Enige jammere is dat er ook veel vlees- en visgerechten in staan die niet geschikt zijn voor mij, maar voor omnivoren is het dan weer wel ideaal. Toch heb ik er genoeg uit kunnen halen en voor de zoetebekken onder ons: er staan ook dessertjes in. Een ander minpuntje is dat niet alles zo gezond is, maar je kunt er gemakkelijk je eigen draai aan geven. Een aanrader!

Spruitjes

De herfst is nu toch écht wel begonnen en hoewel de donkere dagen, koudere temperaturen en regenbuien voor velen een bron van ergernis zijn, zijn er ook leuke dingen aan! Eén daarvan is namelijk al het heerlijke dat de natuur ons in dit seizoen te bieden heeft. Tegenwoordig kun je overal groente- en fruitkalenders vinden, dus daar ga ik jullie niet mee lastigvallen, maar bij mijn persoonlijke favoriete staan nu: pompoen, de net geoogste appels en... spruitjes. Tot enkele jaren geleden had ik ze nog nooit gegeten, maar tegenwoordig kan ik met mijn hand op het hart zeggen dat ik er gék op ben. Spruitjes zijn heel erg gezond! Per 100 gram bevatten ze:
37 kcal
3.8g eiwitten
4.2g koolhydraten waarvan 4g suikers
0.5g vetten
4g vezels
0.15mg vitamine A
0.09mg vitamine B1
0.15mg vitamine B2
0.3mg vitamine B6
80mcg vitamine B11 (foliumzuur)
85mg vitamine C
5mg natrium
300mg kalium
30mg calcium
75mg fosfor
20mg magnesium
0.8mg ijzer
0.4mg zink
Als je deze voedingswaarden vergelijkt met die van bijvoorbeeld pompoen, zie je dat de spruitjes overduidelijk beter scoren!

En ze zijn super veelzijdig. Heb je nachtmerries van tot snot gekookte spruitjes? Geen nood, probeer eens een andere bereidingswijze.

heerlijke geroosterde spruitjes!

Stomen (en er een drupje tabasco bij doen!)
Roosteren: verwarm een oven voor op 180°C, snijd de spruitjes in twee en mix ze goed met olijfolie, rooster 15 minuten in de oven, schud even en rooster nog 5 à 10 minuten tot de doorgesneden kant een beetje bruin begint te verkleuren
Op Aziatische wijze geroerbakt met een lepel sojasaus en een snufje vijfkruidenpoeder
Op mediterraanse wijze aangemaakt met een beetje olijfolie, balsamicoazijn en kerstomaatjes
Curryspruitjes: verhit wat olie in een pan met dikke bodem en bak er 2 theelepels kerriepoeder even in. voeg er dan een laurierblad aan toe, vervolgens nog 2 gesnipperde uien, 3 geperste teentjes knoflook en wat geraspte gember. Laat 10 minuten op laag vuur garen en doe er dan 4 eetlepels gehakte tomaat bij. Laat dit geheel nog doorstoven. Verwarm in een andere pan wat olijfolie en stoof daarin 400g spruiten in vieren gesneden langzaam gaar. Serveer de spruitjes met het uimengsel en 4 eetlepels sesamzaad en breng op smaak met zout, chilipoeder en wat walnootolie.
Lekker Hollands in een stamppot

Zoals je ziet, mogelijkheden genoeg om deze ondergewaardeerde groente om te toveren tot een lekkernij. Wist je dat je spruitjes zelfs rauw kunt eten? Al is dit niet aan te bevelen omdat dat lastig te verteren is. Spruitjes behoren tot de kruisbloemigen - dezelfde familie als broccoli en boerenkool - en moeten niet onderdoen voor hun broertjes qua gezondheidswaarde. En het mooiste is dat ze gedurende heel de herfst en winter te verkrijgen zijn. Ik voel een verslaving opkomen...

Carobepoeder

Ik heb gisteren een potje carobepoeder gekocht in de natuurwinkel omdat ik al dikwijls had gelezen dat het een goede vervanger was voor cacao zonder de nadelige cafeïne. Het potje was heel erg goedkoop (1.69 euro voor 150 gram) dus wat had ik te verliezen?
Op het doosje stond dat het de geroosterde en vermalen peulen zijn van de johannesbroodboom. Kan niets mis mee zijn, toch? En hier staan behoorlijk wat positieve eigenschappen van carobepoeder dus ik heb alleszins niets ongezonds in huis gehaald. Maar nu nog de smaak. Ik heb het vandaag getest in de chiapudding omdat mijn cacaopoeder net op is, maar ik kan echt niet zeggen dat het hetzelfde is! Carobepoeder bevat veel koolhydraten en natuurlijke suikers, maar ik vond het eerder bitter dan zoet. Het smaakt een beetje naar koffie. Niet dat ik dat al gedronken heb, maar zo ruikt het ook. Op het potje staat dat je 2 à 3 theelepels moet vermengen met warm water en eventueel melk voor een carobedrank, maar ik ben best huiverig dat uit te testen. Nu heb ik maar een heel klein beetje gebruikt, dus misschien moet ik het nog een kans geven. Als iemand iets leuks weet om ermee te doen, graag!

Chinese eetgewoontes

rauwe hot pot ingrediënten

mini hotpot

Het is al bijna een maand geleden, maar eindelijk is deze post er. Wegens persoonlijke omstandigheden zal ik de komende tijd sowieso minder vaak bloggen, maar ik vond dit wel mooi om de draad terug op te pikken.

Zoals ik al had aangekondigd, ben ik iets meer dan een maand in China geweest. Dit was mijn derde keer, maar het was de eerste keer dat ik erheen ging met gezonde eetgewoontes en het was dan ook de eerste keer dat ik aandacht had voor de Chinese eetgewoontes. Omdat er hier in het Westen niet echt veel informatie is daarover, vond ik het wel leuk dit met jullie te delen.

Er is zo ontzettend veel te vertellen over het eten in China, dat ik zelfs niet goed weet waar te beginnen! Eten is in China zeer belangrijk. Een uitnodiging voor een etentje afslaan is de ergste belediging die er bestaat en wanneer iemand op bezoek is, is het de gewoonte al wat je zelf nooit koopt om te eten aan je gasten aan te bieden.

Wat ook heel erg belangrijk is, is versheid van de producten. De meeste Chinezen kopen hun eten niet in de supermarkt zoals wij, maar halen het van op straat. Er is een echte "streetfood" cultuur. Je vindt er alles: groentes, fruit, noten, vlees, tofu, zeewier, granen, vis, Chinese vormen van brood en bereid voedsel zoals noodles, bao zi, hotpot en een Chinese versie van een pitabroodje gevuld met vlees. Er zijn ook stalletjes waar je koude groentebereidingen kunt kopen. Al deze kleine gerechten worden meegegeven in plastic zakjes, het is de bedoeling dat je het meeneemt naar huis en daar opeet. Er worden ook snacks verkocht, waaronder maïs, stukken meloen of zelfs geschilde komkommer! Het is misschien niet super gezond (want je weet niet wat ze allemaal in de saus doen en ik ben er vrij zeker van dat de ingrediënten niet allemaal binnen mijn voedingspatroon passen) maar hoe zal ik het zeggen, het is ook geen fastfood zoals wij dat kennen.
Versheid is immers heel erg belangrijk. Op markten worden vaak levende vissen en kippen aangeboden en ter plekke geslacht en in de grotere restaurants zie je ook vissen in bassins. Als flexanist had ik het er best moeilijk mee...

Ook zoiets. In China kennen ze niet echt het concept vegetariër. Ik ben één keer in een compleet vegetarisch self-service restaurant geweest en dat was een aangename verrassing, maar wanneer je met andere mensen uiteten bent wordt er toch voornamelijk vlees en vis besteld. Geen grote lappen biefstuk, maar allerlei wok-, bak- en braadgerechten. Wanneer je aangeeft dat je geen vlees eet, word je toch een beetje vreemd aangestaard. In de meeste restaurants is er wel een ruim aanbod aan de heerlijkste groentegerechten en vaak ook tofu, alleen moest ik een paar keer slikken toen bleek dat er vlees tussen zat. Altijd goed kijken op de prentjes en desnoods vragen aan de serveerster, want soms is het mogelijk het vlees ertussenuit te halen.

Wat de Chinezen ook niet kennen, zijn porties. Je bestelt "fan" - dit zijn zetmeelbronnen zoals rijst, noodles en allerlei soorten broodjes - en "cai"- en de beste omschrijving hiervoor zijn bijgerechten, hier valt zowel vlees, vis als groente onder hoewel de letterlijke vertaling ervan groente betekent - en je eet gezamenlijk uit de grote kommen. Je krijgt meestal een apart bordje en kommetje met stokjes en een lepel en je neemt met je stokjes wat je wilt eten. Als je te gast bent, krijg je meestal van de gastheer of -vrouw dingen in je kom, het is beleefd dat op te eten. Ook als er soep wordt besteld, wordt de soep opgediend in een megagrote schaal en neemt iedereen daar met zijn of haar lepel slokken uit. Een heel andere manier van eten dus!

Als het echt een groot feestmaal is, kennen de Chinezen als voorgerecht allerlei koude gerechtjes, de hoofdgerechten zijn de verschillende "cai" - die meestal worden besteld door de gastheer - en als nagerecht heb je meestal (zoete) soep of fruit, in de zomer is dit veelal watermeloen. Dit krijg je er in chique restaurants meestal gratis bij (de watermeloen).

Omdat iedereen aan tafel zich moet kunnen bedienen van het eten, zijn er draaiplateaus op de tafel. Hier worden alle borden op geplaatst en je draait het gerecht waarvan je wilt eten gewoon naar je toe, simpel!

Een speciale manier van eten is hotpot. Dit houdt in dat je allerlei ingrediënten - vlees, vis, groentes, pasta - gaart in een bouillon naar keuze. De hotpot is afkomstig van Sichuan, waar de gewone versie super pikant is, maar er zijn nu al vele hotpotrestaurants over het hele land waarbij je je bouillon zelf mag kiezen. Heel erg leuk en lekker!
Iets wat op hotpot lijkt, is "ma la tang", dit wordt ook vooral gegeten in het westen van China, hoewel er ketens bestaan die ook doorheen het hele land restaurants hebben geopend. Hierbij kies je ook je rauwe ingrediënten, maar ze worden aan een stokje geprikt en zo in bouillon gegaard. Dit is vrijwel altijd pikant, omdat dat de betekenis is van de naam. Ma la tang is echt fastfood in het westen van China, je vindt het overal op straat. Heerlijk als lunch of snel avondeten!

Ook nog zoiets. Chinezen eten altijd warm. Over het algemeen wordt koud eten - vooral door de oudere generatie - beschouwd als ongezond. Er bestaat dus niet echt een boterham met kaas. De eetgewoontes variëren van streek tot streek, maar over het algemeen kun je stellen dat er 's ochtends "zhou" - een soort pap gemaakt van rijst of peulvruchten - gegeten wordt met "cai" 's middags rijst of noodles met "cai" en 's avonds wederom "zhou" met "cai". Er wordt warm water, thee, soep of "zhou" bij gedronken. Voor de Chinezen is het middagmaal de hoofdmaaltijd en meestal worden dan etentjes gehouden, 's avonds wordt er ook wel in restaurants gegeten maar de lunch is meestal de drukste periode. Eten in China is echt goedkoop als je het omrekent in euro's, dus de meeste Chinezen eten buitenshuis.

Nog een paar sfeerfoto's.

koude voorgerechtjes

een deel van de hoofdgerechten

nog een lege tafel

een gigantische kom soep

Door het bos de bomen even niet meer zien...

Ik betrap mezelf er weer op dat ik de weg kwijt ben. En ik durf niet meer op mezelf te vertrouwen. Uit ellende van al die verschillende adviezen die ik langs mijn oren geslingerd krijg, heb ik me op junkfood gestort. Nou ja, voor andere mensen valt het waarschijnlijk reusachtig mee, maar voor mij is het behoorlijk slecht. Ik heb enkele (zes) sneetjes speltbrood weggewerkt. Oeps. Op zich zou dat nog niet zo erg zijn, maar het voelt vooral niet goed omdat mijn lichaam er geen behoefte aan had: geen honger, niks. Het is een combinatie van factoren geweest en de doorslaggevende factor is dat ik me niet goed in mijn vel voelde.
Eigenlijk is het de omgekeerde wereld. Dit kan toch nooit de bedoeling zijn van al die gezondheidsgoeroes?

Het is voor een stuk ook aan mezelf te wijten, natuurlijk. Ik heb mezelf niet goed genoeg afgeschermd maar me (te) enthousiast gestort in allerlei uiteenlopende theorieën. Grote boosdoener: al die nieuwe boeken. Denk aan Het twee dagen dieet, Het metabolismedieet, Broodbuik, 100% suikervrij en ga zo nog maar even door. Plus allerlei blogs op Internet, en dan vooral paleo, 80/10/10 en raw vegan. Zo ontzettend jammer dat ik terug van mijn eigen pad afwijk hierdoor, maar door deze confrontatie probeer ik er weer even bij stil te staan, want uiteindelijk gaat het niet om wat nu hét beste dieet zou zijn aangezien dat waarschijnlijk niet bestaat. Wij allen zijn zó ontzettend verschillend, wat voor de één werkt hoeft nog niet voor de ander ook te werken.

Ik vermoed dat ik niet de enige ben met dit probleem: ontzettend veel mensen zijn perfectionisten en we willen het allemaal goed doen. Dat gaat gewoon niet, wetenschap verandert voortdurend. Dus hierbij kom ik dan terug op het advies dat ik al eerder heb gegeven: luister naar je lichaam. Dit kost tijd. Ik ben al zo'n 2 jaar bezig en weet nog altijd niet precies waar ik heen aan het gaan ben. Het doel is uiteindelijk ook niet belangrijk, het gaat om de weg die je bewandelt. De fouten die je maakt en waaruit je leert en de dingen die je gelukkig maken. Ik merk dat de hoeveelheid brood in mijn dieet steeds minder wordt, wat me echt verbaast, want ik ben al ontzettend lang verknocht aan brood. Toen ik gezonder ging eten, verving ik het gewoon door gezonder brood. Maar ik heb er geen behoefte meer aan.
Graan maakt wel nog deel uit van mijn eetpatroon. Muesli, havermout, rijstwafels en knäckebröds. Pasta en rijst. Ik zie wel of ik die weglaat of niet. Op dit moment voelt het oké. En af en toe brood als ik daar zin in heb. Er is niemand met een bestraffend vingertje dat jou kan vertellen wat jij moet doen en laten. Dat zou je ook niet mogen toestaan, want tirannie zorgt ervoor dat we ons willen verzetten. Een coach daarentegen is wél handig. Iemand die je begeleidt en jouw vragen beantwoordt, maar het uiteindelijke beslissen aan jou overlaat. Probeer hier onderscheid in te maken.

Ik wens jou oprecht een goede gezondheid toe, want pas als we ziek worden, beseffen we wat ons lichaam allemaal voor ons doet. Ook al lijkt de weg eindeloos lang, geef niet op. En doe nooit iets dat niet goed voelt. Dit betekent niet dat je bepaalde dingen nooit zult doen, want op een bepaald moment zullen sommige dingen wél goed voelen en andere niet meer. Geloof in jezelf en je eigen dynamisch proces, want ik geloof in jou.

100% suikervrij

Via via kwam ik op de website www.sugarchallenge.nl uit en ik werd meteen enthousiast, dus ik rende bij wijze van spreken naar de bibliotheek om een exemplaar te lenen. En het heeft me niet teleurgesteld, ik heb het boek in één ruk uitgelezen! Het enige vreemde vond ik dat het bij Anorexia-eetstoornissen stond, want ik zie echt niet in wat dit boek te maken heeft met eetstoornissen? Het is niet omdat je geen suiker meer wilt eten, dat je direct anorexia hebt lijkt mij. De schrijfster spreekt wel over het feit dat zij in het verleden met eten heeft geworsteld - zoals zovelen onder ons, door de vele dieetmythes zien we door het bos de bomen immers niet meer - maar een eetstoornis wordt niet benoemd. Maar dat terzijde.

huh?

Het boek is netjes ingedeeld in verschillende hoofdstukken en voor je echt overgaat op het afkicken van suiker, leer je wat suiker met je doet en waarom we met zijn allen massaal verslaafd zijn. Wat ik zo goed vind aan dit boek, is dat het niet alleen om 'suiker, het witte vergif' gaat maar ook om de vele vormen van suiker die onze geest zoet houdt. Daardoor kun je dit boek ook een beetje beschouwen als een zelfhulpboek. Wat wil jij in dit leven?

Hoewel ik al veel weet over suiker in al zijn vormen, kan ook ik zeggen dat ik toch wat heb bijgeleerd van dit boek en dat is al een prestatie op zich. De meeste boeken over gezonde voeding sla ik ondertussen gewoon over, omdat er niets nieuws meer in staat. Er wordt wat wetenschappelijke uitleg gegeven, maar niet overdreven zodat je als leek - en dat ben ik ook, ik heb tot nog toe nog geen wetenschappelijke studies o.i.d. gedaan - ook mee kunt in het verhaal. Achteraan in het boek is een lijst met bronvermelding, zodat je kunt uitpluizen waar de informatie vandaan komt voor de critici onder ons.

Dan is er nog een lijstje met recepten. Er staan leuke dingen tussen, maar het merendeel is toch niet aan mij besteed omdat het voor mij lijkt - dit is dus mijn persoonlijke mening! - dat de schrijfster eerder aanleunt bij een paleo leefstijl. Daar is niets mis mee en misschien zelfs gezonder, maar ik ben er zelf nog niet aan toe om actief dierlijke producten te nuttigen. Wie weet komt dat nog met de tijd, dus als jij ook een vegetariër of veganist bent, laat dat je er niet van weerhouden dit boek te lenen/kopen want het is het waard.

Hét pluspunt van dit boek vind ik dat het ook stelt dat je natuurlijke suikers niet in overvloed moet gebruiken. Dit strookt namelijk volledig met wat ik zelf vind. Er zijn veel mensen die denken dat natuurlijke suikers niet schadelijk zijn, maar het tegendeel is natuurlijk waar. Zelf vermijd ik agave-, ahorn- en graanstropen. De enige suikers die toegestaan zijn tijden de Sugarchallenge - in beperkte mate - zijn palmsuiker, kokosbloesemsuiker, mesquitepoeder, lucumapoeder en stevia en dit is top, omdat dit ook de enige suikers zijn die ik zelf toesta in de producten die ik koop.

Veel lof voor Carola dus! Zij is de eerste in Nederland die zo'n boek schrijft en ik hoop dat het de mensen, de voedingsindustrie en - misschien vooral - de overheid tot nadenken stemt. Oja, en de retro lay-out is ook best leuk :-)

De Delhaize

Ik neem mijn woorden terug over zongedroogde tomaatjes. Bij de Delhaize kun je er namelijk wel zonder toegevoegde suiker/E-nummers vinden, hip hip hoera! Er zit wel zonnebloemolie en zout in. Nu zijn die twee dingen natuurlijk absoluut geen ramp, maar ik weet van mezelf dat ik moeite heb om genoeg omega 3 binnen te krijgen en vaak (te) veel natrium eet, omdat ik soms brood koop en ze hier thuis nu eenmaal sojasaus gebruiken, dus daar waar ik kan vermijden extra omega 6 vetten of zout binnen te krijgen, doe ik dat dan ook. Als jij daar minder problemen mee hebt, kun je dus gerust zonnebloemolie consumeren (maar niet overdrijven). Geraffineerd zout is voor niemand echt goed, maar er zijn ergere dingen op de wereld.

Behalve dan het feit dat ze zongedroogde tomaten zonder onnodige toevoegingen hebben, is Delhaize ook om enkele andere redenen mijn favoriete winkel:

- ze hebben er een uitgebreid assortiment vleesvervangers waar steeds meer dingen bijkomen zoals de nieuwe generatie vleesvervangers van Greenway, die eruitzien én smaken naar vlees (deze zijn echter niet zo gezond, maar meer vegetarisch cheatfood en handig als je mensen over de streep wilt trekken om vleesloos te eten, dat doet tenslotte voor méér dingen dan je gezondheid alleen goed)

- ze hebben er een uitgebreid assortiment biologische producten van het huis, waaronder oliën, groenten, fruit, pasta, vlees, zuivel, ... ze hebben (hadden?) zelfs een biogroentetas, die weliswaar niet super uitgebreid is maar daardoor ook minder kost

- ze hebben de knäckebröds van Burger :-)

- ze hebben ook een gamma vegetarisch broodbeleg dat al behoorlijk uitgebreid is in vergelijking met de Colruyt!

- ze hebben er een selfscan, zodat je snel door de winkel kunt crossen als je weet wat je moet hebben

- hun prijs/kwaliteitverhouding is uitstekend, vind ik persoonlijk

- er zijn ballonnen voor kinderen!

- ik vond er vandaag zelfs volkoren roggemeel, niet biologisch weliswaar, maar toch

- ze hebben een enorm assortiment noten, gedroogd fruit en zaden, biologisch en niet biologisch

- ze hebben een speciale kidslijn, met producten die doorgaans gezonder zijn dan de 'gewone' variant

En zo kan ik nog even doorgaan. Er zijn natuurlijk ook tekortkomingen (denk maar aan het promoten van brood met 4,4% vezels) maar je kunt niet alles hebben en voor het grootste aanbod kun je toch best naar een biologische winkel trekken of op Duitse/Amerikaanse webwinkels snuffelen.

Dit was mijn hulde voor mijn favoriete supermarkt, wat is de jouwe?

Appelazijn

Of ciderazijn. Onlangs een fles biologische appelazijn gekocht en ik vraag me af waarom ik dat niet eerder heb gedaan. Appelazijn in combinatie met natriumbicarbonaat is een geweldig rijsmiddel bijvoorbeeld. Of een halve liter water vermengd met 2 tl appelazijn kun je tijdens je maaltijden drinken om de vertering beter te doen verlopen en vet af te breken. Het is ook super tijdens een detoxkuur. De smaak is eerlijk gezegd wel flink wennen, maar geloof me, het is het waard, en na een tijdje wen je eraan. Ook heerlijk voor in je vinaigrettes (al ben ik daar niet zo'n fan van). Appelazijn wordt gemaakt door appels te laten fermenteren, 100% natuurlijk en 100% gezond dus. Echt waar, waarom wist ik dit allemaal niet eerder! Appelciderazijn vermengd met honing kan ook bijdragen tot een lagere cholesterolwaarde.
Azijn is ook heel handig in je huishouden: lees dit maar eens. Overal worden wonderen van appelazijn opgenoemd. Een musthave in je voorraadkast!

Gojibessen

Deze besjes hebben we eigenlijk al heel lang thuis liggen, maar ik had ze nog nooit geprobeerd. Na alle opwinding over gojibessen, was ik er nog niet 100% van overtuigd dat het een meerwaarde voor me had. Ik beschouwde ze een beetje als rozijnen: een leuk extraatje, maar niet per se noodzakelijk.
Gojibessen zijn een superfood. Ze zijn een zeer geconcentreerde bron van vitaminen, mineralen en fytonutriënten. Na wat rondsnuffelen op www.gojibessen.nu wilde ik ze toch een kans geven.
100 gram gedroogde gojibessen bevatten maar liefst 91% van onze dagelijkse behoefte aan selenium bijvoorbeeld! Ook zijn ze rijk aan vitamine A (bètacaroteen) en vitamine C (tussen de 29 tot 148 mg per 100g, de ADH is 50 mg) en een bron van kalium (100g geeft je 24% van de ADH). Ze zijn een zeer waardevolle bron van goed opneembaar ijzer (100g levert 100% van de ADH) en dus interessant voor vegetariërs en veganisten. Dit zijn zo de dingen die mij het meest in het oog springen. Als je meer informatie wilt over gojibessen, raad ik je aan bovengenoemde site te bezoeken.

In China wordt er voornamelijk thee gezet van gojibessen: giet kokend water over de besjes en wat theeblaadjes, laat enkele minuten wellen. Drink op. Dit is goed voor de maag en lever. Je kunt de besjes toevoegen aan je muesli, havermout, smoothie of gewoon zo oppeuzelen als snack. Denk er wel aan dat de besjes 370 kcal per 100g bevatten, meer dan de meeste soorten gedroogd fruit! Ze zijn een superfood, maar overdrijf er niet mee.

Special: beleg

Over brood heb ik al meer dan genoeg geschreven (zie hier, hier en hier) en nu vond ik het tijd om het ook eens over het beleg te hebben. Op mijn blog zijn er al een aantal recepten en tips verschenen voor lekker én gezond beleg, maar ik voelde ineens ideeën opborrelen om er méér mee te doen en zie hier. Komende week zal ik wat recepten voor veganistisch beleg uitproberen, maar vandaag een "algemene" post over kant-en-klaar gezond (en vegan) beleg.

Als je veganist bent, valt er sowieso al heel wat beleg voor je weg en ben je min of meer gedwongen om alternatieven te zoeken. In eerste instantie kun je overstappen naar zoet beleg. Dan zou ik Luikse siroop (België) of appelstroop (Nederland) aanraden, omdat hier geen suikers aan toegevoegd worden zoals in jam.  Als je niet van die smaak houdt, kun je "fruitbeleg" kopen in een biologische winkel, hieraan zijn geen suikers toegevoegd. Ook bepaalde pure chocoladepasta's en hagelslag bevatten geen dierlijke ingrediënten. Er is in veel supermarkten ook vegetarische martino en preparé (op basis van wortels) te koop, en de meeste supermarkten verkopen vegetarische vleeswaren, wel even checken of er geen eiwit in zit zoals bij Quorn. Speculoospasta is ook vegan, maar gezond is een andere zaak. Plakjes afgekruide, gebakken tofu op brood zijn ook lekker. Als je het geluk hebt dat je supermarkt pindakaas verkoopt, kun je dit ook prima eten!
Hummus is tegenwoordig in elke supermarkt te verkrijgen (zelfs in de Lidl!) en vaak wordt er ook nog baba ganoush verkocht, lekker! Deze dingen kun je ook bij een Turkse of Marrokkaanse winkel vinden. Ook salsa of tapenade is heerlijk op een hard broodje. Natuurlijk kun je altijd rauwkost en fruit zoals banaan, appel, aardbei, ... op je brood doen.

Op naar de biologische winkel: allerlei notenpasta's en spreads, meestal op basis van zonnebloempitten (zoals die van Streich of Granovita). Ook vind je er salades voor op brood (zoals vleessalade bijvoorbeeld, maar dan een veganistische versie) van De Hobbit. Hier zijn meestal nog meer vegetarische vleeswaren te koop en allerlei patés, bijvoorbeeld van Abinda. Een lekkere vervanging voor smeerkaas is yofu met knoflook of smeertofu, als je het geluk hebt dat je biowinkel zo groot is, ik heb dit enkel bij de Bioplanet gevonden tot nu toe. Al deze dingen bevatten dus wel zonnebloemolie, maar je moet voor jezelf de afweging maken of je dat eet of niet en je kunt je voeding heel goed in de gaten houden, dan kan dat helemaal geen kwaad. Je hebt er ook Tartex, een soort pasta van voedingsgist. De meningen over of dit lekker is of niet, zijn verdeeld en ook over de gezondheid heb ik mijn twijfels, maar voel je vrij om het zelf uit te proberen. Er is echt een ongelooflijk aanbod in de biologische winkel van diverse merken, dus stap eens binnen en neem de tijd om alles rustig te bekijken.

Check wel altijd de ingrediëntenlijst, zowel voor dingen die je in een supermarkt als voor dingen die je in een biologische winkel koopt!

De supermarkt (update)

Vorige week had ik een stukje geschreven over gezond eten en je boodschappen enkel bij de supermarkt doen. Shame on me, in de tussentijd ben ik toch nog eens langs geweest in de biologische winkel. Daar gaan mijn goede voornemens. Máár ik heb er enkel wat brood en amandel-cranberry repen gekocht. Valt toch nog mee, niet? Ik bedoel, er zijn ook genoeg mensen die een brood halen bij de bakker dus ik vind dat ik niet echt gecheat heb ;)
Dus wat kun je bij een supermarkt halen?

Do's
- brood, het is heus niet zo slecht als iedereen beweert om je dagelijks brood uit de supermarkt te halen, de enige voor wie het slecht is is jouw bakker
- knäckebröds van Wasa, zelf neem ik altijd de 'lichtgewicht' maar je kunt prima een andere variant nemen mits er geen onnodige toevoegingen in zitten, of als jouw supermarkt ze heeft, de knäckebröds van Burger zijn ook heerlijk, ik neem zelf altijd de vezelrijke variant
- rijstwafels van het huismerk: zilvervliesrijst en zout, meer moet dat niet zijn
- thee (en koffie), de meeste supermarkten verkopen ook biologische en/of fairtrade thee en koffie
- biologische groenten en fruit of normale groenten en fruit en een bus natriumbicarbonaat
- gedroogde peulvruchten (al dan niet biologisch) of in pot, bijvoorbeeld die van HAK, ook hier weer: geen onnodige toevoegingen
- vrijwel overal ligt biologische tofu van Alpro Soya (tenzij je je boodschappen doet in de Aldi of Lidl) en als je geluk hebt zelfs een groter vegetarisch aanbod
- biologische eieren voor niet-veganisten
- chocolade is meestal ook oké, neem niet die van Côté d'Or, die van Lindt is veel beter
- soms is er ook biologisch vlees en biologische zuivel te koop
- gedroogd fruit en noten zijn er ook, al dan niet biologisch
- diepvriesgroente en -fruit zijn geweldig
- volkoren spaghetti is overal te koop
- een goede olijfolie is ook in de supermarkt te vinden, idem dito voor azijn maar wil je echt iets speciaals, raad ik je een delicatessenzaak aan
- roomboter en kaas voor niet-veganisten
- kruiden en specerijen à volonté
- havermout van het huismerk, een biologisch merk of van Quacker, brinta kan eventueel ook maar dan moet je zien dat je geen overdosis tarwe binnenkrijgt
- de goedkoopste muesli is meestal degene zonder toegevoegde suikers (tip: die van de Lidl is heerlijk en gezond!)

Don'ts
- haal geen koekjes bij je supermarkt! op een enkele uitzondering na, zijn deze veelal gevuld met troep, ook al zijn ze nog zo calorie/suiker/vetarm
- koop geen bloem, er zijn vrijwel geen gewone supermarkten die volkorenmeel verkopen en geraffineerde granen zijn zeer slecht voor je lichaam
- het spreekt voor zich, maar snoep en candybars zijn not done
- ijs? zit ofwel vol met E-nummers ofwel vol met suiker, maak zelf je roomijs en sorbet (en water- of yoghurtijs is ook een makkie!)
- koop geen vleeswaren of liever nog: eet geen vleeswaren want charcuterie is veel te zout en bevat vrijwel àltijd dextrose (suiker)
- koop geen voorgebakken frieten of chips, dit is niet alleen slecht omwille van het frituren maar ook omwille van het teveel aan omega 6 dat je binnen krijgt door zonnebloemolie
- margarine (maar die vind je helaas ook in biologische winkels)
- fruitsap en frisdrank zijn zeer slecht voor je tanden en je bloedsuikerspiegel
- beschuit bevat meestal suiker, je kunt het heel gemakkelijk zelf maken door oud brood in de broodrooster te steken
- ik probeerde gisteren zongedroogde tomaatjes te vinden zonder suiker of chemische producten, fail, maak ze dus zelf
- salades voor op brood zitten bomvol zout, suiker, mayonaise en E-nummers
- Nutella zit ook vol met E-nummers, wil je choco, probeer dan pure choco te vinden zonder al te veel E-nummers of doe chocolade op je brood
- smeerkaas is praktisch afval, koop het niet!
- jam is ook een suikerbom, ook die light versies want daar zitten kunstmatige zoetstoffen of fructose in
- dressings, vinaigrettes en sauzen kun je ook gemakkelijk zelf maken, dat bespaart je de zonnebloemolie, de suiker en de E-nummers
- kant-en-klaar is slecht voor je, dat weet iedereen
- soep is altijd veel te zout
- gesuikerde ontbijtgranen, muesli en cruesli, zelfs All Bran bevat suiker!

Ik denk dat dit het zo'n beetje was. Natuurlijk weet ik niet hoever jij gaat met gezond eten, maar ik denk dat dit een aantal basisrichtlijnen zijn die je altijd in je achterhoofd kunt houden.

Gezond eten en de supermarkt

Gaan die twee samen? Ik heb heel lang gedacht van niet. De supermarkt is immers een bron van ellende, het is het toppunt van de macht van de voedingsindustrie. Maar wat als je geen andere keuze hebt? Ik heb vaak mijn basisproducten uit de biologische winkel gekocht, maar als student heb je het niet breed en als je moeder koppig weigert je voedingsuitgaven te financieren, tja, dan ben je dus aangewezen op de supermarkt. Ik ga dus proberen enkel dingen te eten die uit de supermarkt komen en zal mijn bevindingen hier posten.

Eerst wilde ik nog inzoomen op wat tegenwoordig de visie op 'gezond' is. Zo is dit bijvoorbeeld het nieuwe magazine van Delhaize. De voorkant is kleurrijk en vrolijk en zeer fijn om te zien! Want ja, kleur ís gezond.
Ik begon erin te bladeren en kwam uit op deze bladzijde.

Mijn interesse was direct gewekt! Biologisch brood uit pure grondstoffen en zonder toevoegingen mét lange rijstijden om het gehalte fytinezuur te verminderen. Zo heb ik het graag. Ik was al helemaal enthousiast...




Tot ik de bladzijde omsloeg.

4.4 % vezels?! En dit was dan nog het brood met het hóógste vezelgehalte. De klap op de vuurpijl is dan nog dat er bijstaat dat het erg gezond is. Hallooooo? Dit is absoluut niet gezond te noemen en het maakt me triest dat mensen met weinig kennis over voeding brood met amper 4g vezels nu als gezond gaan bestempelen, want dit is nauwelijks beter dan witbrood. Ik vraag me dan ook oprecht af waarom ze hun gezonde imago zo de grond inboren...

Amber Albarda - Gezond genieten!

Ik heb het nieuwe kookboek van Amber Albarda kunnen lenen in de bib! Het is vooral gericht op gezond eten met het hele gezin en in het bijzonder je kinderen gezond leren eten. Aangezien ik geen kinderen heb, is dat dus niet zo toepasselijk op mij, maar dat neemt niet weg dat het een leuk boek is. De recepten zijn eenvoudig klaar te maken, je hebt er niet echt ingewikkelde keukenapparatuur voor nodig, pluspunt. De recepten zijn netjes onderverdeeld in categorieën (ontbijt, lunch, snacks, drinken, hoofdmaaltijden én desserts) zodat je snel weet waar je aan toe bent. Wat niet echt aanleunt bij mijn persoonlijke levensstijl, is dat Amber Albarda wel vlees en/of zuivel gebruikt in haar recepten, aangezien ik het merendeel van de tijd vegetarisch en zelfs veganistisch eet. Het staat wel nog niet vast dat dat persé ongezond is, het is alleen niet geschikt voor mij, omdat ik er nog niet aan toe ben.
Het boek staat vol met mooie foto's en af en toe nog wat uitleg over waarom iets wel of niet gezond is. Wil je hier meer over weten, dan raad ik je aan om haar eerste boek te lezen.
Er zijn hier gepimpte versies te vinden van choco, macaroni met ham en kaas, pasta carbonara, fishsticks... Kortom, ook goed voor 'gewone' mensen die afgeschrikt worden door übergezonde maaltijden. Een aanrader.

Zonnebloemolie

Toen ik gisteren weer eens door de biowinkel struinde, merkte ik dat er in vrijwel alle spreads voor op brood zonnebloemolie zat. Op het eerste zicht dacht ik: niets mis mee. Zonnebloempitten zijn gezond, toch? Maar helaas zitten ze vol met een soort vet die we al te veel binnenkrijgen: omega 6-vetzuren. Op zich zijn zonnebloempitten even gezond als alle noten, zaden en pitten, maar in onze hedendaagse maatschappij eten we teveel omega 6-vetzuren en te weinig omega 3-vetzuren. Dat is niet verwonderlijk als je bedenkt dat de bronnen van omega 6-vetzuren de goedkoopste zijn met zonnebloemolie op kop. Een voorbeeld hiervan zijn chips, die al jaren in 100% zonnebloemolie worden gebakken met het mom van gezonder te zijn. Het is gezond, maar niet in gefrituurde vorm en zéker niet omdat we er een overdosis van binnen krijgen. Zonnebloemolie zit namelijk overal in en niet alleen in vegetarische producten. Grijp willekeurig een saus vast en je hebt zeer grote kans er zonnebloemolie in aan te treffen. De optimale verhouding van omega 6 tot omega 3 is eigenlijk 2:1 maar die is vrijwel onhaalbaar voor ons. Omega 3 zit voornamelijk in lijn- en chiazaad, vette vis en algen. En omega 6 zit vrijwel in alle plantaardige oliën behalve de enkelvoudig onverzadigde, walnoot- en lijnzaadolie. Plus ze zijn verwerkt in talloze margarines die een gezonder imago hebben dan boter. Foute boel dus. Als je twijfelt over je inname van omega 3, raad ik je ten zeerste af producten te eten waar zonnebloemolie in verwerkt is. Als je heel streng alles bijhoudt en je verhouding zelf kunt berekenen, kan het weinig kwaad om zonnebloemolie binnen te krijgen want omega 6 is óók een essentieel vetzuur. Maar weet je van jezelf dat je veel margarine, sauzen en andere dingen eet waar o.a. zonnebloemolie is in verwerkt, blijf dan ver weg van alle extra bronnen van omega 6.

Witte amandelpasta

De tahin van vorige week beviel me niet super. Ik ben niet zo dol op de smaak, alhoewel het nog steeds redelijk vlot binnenging. Toch geef ik de voorkeur aan amandelpasta, maar de rauwe variant die ik eerder kocht staat helaas niet meer in de rekken van mijn natuurwinkel. Dan moest ik mezelf maar behelpen met een ander smeersel zeker? Er is veel te veel zonnebloemolie, zonnebloempitten of voedingsgist in alle andere broodsmeersels, dus was ik uiteindelijk toch aangewezen op de noten- en zadenpasta's. Zonnebloempittenpasta bevat teveel omega 6, pindakaas lust ik niet, tahin ben ik niet dol op, pompoenpittenpasta durfde ik niet in huis te halen omdat ik bang was dat ik het niet zou lusten, cashewnotenpasta bevatte teveel koolhydraten en was zelfs nog duurder dan amandelpasta. En tahin is redelijk, maar wil ik geen twee weken achter elkaar eten. Uiteindelijk de afweging gemaakt tussen mijn portemonnee en mijn smaakpapillen en besloten dat ik toch maar amandelpasta ging kopen. Dan was er nog de twijfel tussen de gewone amandelpasta, de witte versie of een variant met zeewier. Omdat er nu ineens aan vanalles en nog wat zeewier is toegevoegd, vertrouw ik het niet helemaal (plus dat kostte me weer een euro extra) en heb ik besloten de de witte variant te kiezen, van Monki. Deze amandelpasta wordt van ongeroosterde, ontvliesde amandelen gemaakt en is technisch gezien dus ook rauw! Ik betaalde 7.45 euro voor 350g. Duur, natuurlijk, maar laten we even eerlijk zijn: amandelen zíjn ook duur. Maar ik zie het uiteindelijk als investeren in mijn gezondheid en dat is me heel wat waard.

Deze amandelpasta bevat per 100g: 590 kcal; 19g ewitten, 5g koolhydraten en 55g vet

Ik vind het alleen jammer dat de voedingswaarde niet verder is uitgewerkt, maar dit is al goed. De pasta zelf is redelijk lopend, dus niet te vast, waardoor het een knoeiboel wordt maar de smaak is zacht. Lekker!

Kyra's kitchen

In de bibliotheek is eindelijk Kyra's kitchen toegekomen, waarna ik het direct heb uitgeleend. Het ziet er heel aantrekkelijk uit moet ik zeggen. Kyra de Vreeze is bekend van haar boeken (o.a. Daytox) en natuurlijk haar blog en dit is haar lang verwachte kookboek. 50 pure recepten voor de 10 meest voorkomende klachten. Hippocrates zei al lang geleden dat je voeding je medicijn moest laten zijn, top instelling. Wanneer je het boek openslaat, is er eerst een zeer handige inhoudstafel, onderverdeeld in:

Inleiding

Deel I Voorkomen

De basis

1. Zes pijlers van gezondheid

2. Praktische inspiratie

3. Aan de slag

Deel II Verhelpen

Je maaltijd als medicijn

1. Slapeloosheid

2. Opgeblazen en winderig

3. Overgevoelig

4. Obstipatie

5. Dip

6. Stress

7. Hormonaal

8. Griep en verkoudheid

9. Hoofdpijn

10. Overgewicht

Dankwoord

Meer praktische informatie

Register

Er staat ook in het boek dat het geen vervanging is van een doktersbezoek, dus aarzel niet naar je huisarts te gaan voor ernstige problemen. Hoewel er dus een inhoudstafel is, wordt er wel aangeraden om het boek van voor naar achter te lezen om het maximum eruit te halen. Er staan niet enkel recepten in, maar er wordt ook uitleg gegeven over ingrediënten die voor mensen die niet thuis zijn in de vegetarische/veganistische/glutenvrije keuken zeer handig zijn. De lay-out van het boek is mooi gedaan met kleurenfoto's en verschillende kleuren voor titeltjes, maar toch niet té druk. Aangenaam om naar te kijken en je krijgt direct zin om aan de slag te gaan in de keuken en te experimenteren. Niet dat ik nu àlle recepten uit dit boek ga maken, maar het is een zeer handige inspiratiebron, zeker als je pas begint met gezond(er) eten. Er wordt ook aangeraden om een schriftje aan te schaffen waarin je je bevindingen neerpent, want zoals we ondertussen al weten: geen enkel lichaam is hetzelfde. Hoewel ik al mijn best doe om gezond te eten en naar mijn lichaam te luisteren, ondervind ik vaak toch allerlei klachten plus het feit dat ik dikwijls zondig en soms verschrikkelijke eetbuineigingen heb. Ik hoop dus dat dit boek me nog dichter bij het goede pad gaat brengen. Wat ik ook fijn vind, is dat het een zeer recent boek is (duh) dus alle inzichten zijn (hopelijk) nog juister. Alle recepten in het boek zijn veganistisch, suiker-, lactose- en glutenvrij.

Ga jij dit boek lezen?

Vivani 92% chocolade

Op Internet had ik er al over gelezen, maar nu heb ik deze reep ook zelf in mijn handen. 1.99 euro voor 80g en dat vind ik eigenlijk best goedkoop, aangezien mijn andere favoriete chocolade (Lindt en Dulcisana) rond de 2.29 euro kosten. En dit is en gezonder en biologisch, nice! 92% cacao is bovendien het verste dat ik ooit ben gegaan (uitgezonderd cacaopoeder en cacaonibs dan) dus ik was best benieuwd. De ingrediënten zijn om een gat in de lucht te springen: cacao, cacaoboter en kokosbloesemsuiker. Volgens sommige bronnen is kokosbloesemsuiker (ook wel gula java genoemd) de gezondste zoetstof die er is. Hoe het precies in elkaar zit, weet ik niet, maar natuurlijke suikervervangers zijn natuurlijk beter dan 'gewone' suiker. Bovendien, hoe minder ingrediënten hoe beter! De reep is netjes verpakt in zilverpapier die niet dichtgeplakt is, dus heel gemakkelijk open te krijgen in tegenstelling tot de Excellence repen van Lindt. 80g chocolade is best veel, ik eet nooit zoveel, maar het is netjes verdeeld in 10 platte stukjes. Wel is het een hele opgave om er netjes een stukje ervan af te breken, klein minpuntje dus. En dan de smaak. In één woord: heel erg puur. Het smaakt zonder twijfel naar pure chocolade, maar om eerlijk te zijn proef ik niet veel verschil met de 85% reep van Lindt. Dit komt waarschijnlijk doordat ik al gewend ben aan zoveel cacaosmaak, ik kan me voorstellen dat mensen die normaal enkel melk of witte chocolade eten, even moeten wennen aan de ietwat bittere smaak.

Conclusie: mooie verpakking, gemakkelijk open te maken, minder gemakkelijk in stukjes te breken, heel erg pure smaak en redelijk goedkoop. Voortaan deze chocolade dus!
Hij is wel erg calorierijk, op de site van Vivani kun je de voedingswaarde bekijken maar deze is dik over 600 kcal en dus veel meer dan zowel de met stevia gezoete chocolade als de 'gewone' pure chocolade. Maar ja, als je deze reep vergelijkt met een 85% reep van Côté d'Or dan kom je op ongeveer hetzelfde aantal calorieën uit, waarbij deze duidelijk wint aan gezondheid. Bovendien zou ik het niemand aanraden om 100g chocolade te eten ;)