Fytinezuur

Ik heb het al eerder over fytinezuur in brood gehad. Net zoals oxaalzuur is het een zogenaamd anti-nutrient en belemmert het dus de opname van bepaalde voedingsstoffen. In dit geval: mineralen zoals calcium, koper en zink. Maar ook voor fytinezuur zijn er 'oplossingen', of in ieder geval behandelingen waarmee je het gehalte (flink) kunt verminderen. Natuurlijk kun je voor de makkelijke, waarmee ik bedoel: geraffineerde granen gebruiken omdat daar minder fytinezuur inzit, of gewoon helemaal niets meer met fytinezuur eten. Het is echter zo dat veel producten die fytinezuur bevatten heel gezond zijn en het deels zonde is ze te laten staan, al moet ieder dat voor zich beslissen.
Over brood ga ik het niet nog eens hebben, dat kun je lezen in de link bij "fytinezuur in brood".
Noten kun je het best weken, kiemen of roosteren. Idem voor zaden. Granen en peulvruchten week je sowieso voor je ze gebruikt, maar je kunt ze ook nog eens laten kiemen. In de biologische winkel kun je bijvoorbeeld kiemen van linzen kopen.
Fermenteren is ook altijd een oplossing. Dit kun je doen met o.a. sojabonen, denk maar aan miso of tempeh.
Als je een gevarieerde voeding aanhoudt, kan het in principe geen kwaad, maar fytinezuur is niet zo onschadelijk als men denkt!

Recept: rode linzensoep

damp in de camera

Ah, rode linzen. Ik heb er nog veel van over, na mijn (mislukte) experiment met hummus. En blijkbaar is het normaal dat ze geel kleuren na het koken. Omdat het nog steeds koud is buiten, wil een mens zich al eens te goed doen aan soep. En dan geen soep uit een brik of in poedervorm nee, zelfgemaakte soep. Geinspireerd door Mariel en mijnreceptenboek ging ik aan de slag met mijn linzen. En het resultaat mag er zijn, al had ik enkele ingredienten niet in huis. Ik had ze wel gekocht dit weekend, maar ze zijn spoorloos verdwenen, een vreemde zaak.

Ingredienten voor 4 personen
- 250g rode linzen
- 2l water
- 1 rode chilipeper
- 140g tomatenpuree
- sap van 1/2 citroen
- 4 uien
- 6 tenen knoflook
- 2 el olijfolie

Werkwijze
Snipper de uien, hak de knoflook en de chilipeper fijn. Verhit de olijfolie in een grote pot en stoof de ui, knoflook en chilipeper tot alles glazig is. Voeg er dan de tomatenpuree aan toe. Laat even sudderen. Giet er de water en de linzen bij en kook 20 a 30 minuten, afhankelijk van hoe zacht of hard je de linzen wilt hebben. Knijp er de citroen in uit en serveer met wat brood, tofu en extra groentes.
Smakelijk!

Recept: zonnebloempittenpasta

lekker op crackers

Laatst had ik een zakje van 250g zonnebloempitten van horizon gekocht voor mijn moeder. Ze is namelijk dol op die van de Marokkaanse winkel, die echter geroosterd en extra gezouten is. Ik dacht dat dit misschien een beter alternatief was. Helaas, mijn cadeautje viel niet in de smaak: deze zonnebloempitten zijn al gepeld, en mijn moeders grootste genot aan zonnebloempitten eten is juist het pellen. Ze heeft er ongeveer 50g van gegeten en de rest is voor mij. Nu moet ik zeggen dat ik geen grote fan ben van zonnebloempitten om zo te eten, dus wat doe je er dan mee? Juist ja, met de staafmixer mengen tot een pasta om op brood te smeren. Gezonde vetten! Ook lekker om bij wat rauwkost of fruit te eten.

Ingredienten
- 200g zonnebloempitten
- sap van 1/2 citroen
- extra ingredienten naar keuze: tomaat, komkommer, bieslook, courgette, prei, mango, chilipeper, basiliucm  (pesto!) etc., zodat het net als die van Streich wordt!

Werkwijze
Nogal simpel: week de zonnebloempitten minstens 24u in water om het fytinezuurgehalte te verminderen. Gooi in de blender/mengkom van de staafmixer, voeg citroensap toe en mix. Het duurt wel even voor het allemaal glad en smeuig is, want de pitjes zijn redelijk moeilijk weg te werken, maar geduld is het toverwoord. Voeg er daarna de extra ingredienten naar keuze toe, dek af en bewaar. Smakelijk!

Hamburgers in het paradijs

Deze week heb ik Hamburgers in het paradijs van Louise O. Fresco geleend. Ik ben namelijk niet alleen geinteresseerd in gezond eten, maar ook in de geschiedenis van eten, de psychologie achter eten, welke invloeden eten heeft op ons dagelijks leven. Als je eenmaal begint aan al de literatuur, wil je niet weten hoelang je door kunt blijven lezen. Er zijn echter niet heel veel boeken in de bib te vinden die dieper gaan dan het zoveelste dieet. Daarom ben ik ook altijd blij als ik er eentje vind, zoals dit!

Op de achterflap van het boek staat: De menselijke geschiedenis is er een van voortdurende schaarste aan voedsel. De overvloed die in de laatste decennia voor velen is ontstaan, is zo uitzonderlijk dat wij nog niet hebben geleerd ermee om te gaan. We zijn ingesteld op schaarste en koesteren nog steeds de mythe van overvloed en ecologisch evenwicht, zoals die beschreven wordt in de verhalen over het paradijs. Daarom is het zo moeilijk om onze consumptie te beteugelen. En daarom ook voelen we ons schuldig over de schade die we de planeet toebrengen.
"Hamburgers in het paradijs" is Louise O. Fresco's magnum opus over het beheer van de aarde in een tijd van ongekende groei en mondialisering. Ze neemt de lezer mee op een unieke culturele reis door de geschiedenis en de toekomst van ons voedsel. Met een even verhelderende als fijnzinnige pen schrijft ze over de meest uiteenlopende onderwerpen, van het eerste brood tot gentechnologie, van klimaatverandering tot megastallen, van het nut van de hamburger tot de problemen van slowfood.
"Hamburgers in het paradijs" is een belangwekkend, fascinerend en rijk geillustreerd verhaal over voedsel en voeding, landbouw en de aarde, bestemd voor een breed lezerspubliek.

Ik heb het nog niet gelezen, maar het klinkt veelbelovend en ik ben heel erg benieuwd. Als je het zelf wilt lezen, kun je kijken of jouw bib een exemplaar heeft, of je kunt het natuurlijk altijd kopen op bol.com

Nashi peer

Het ziet eruit als een appel, het smaakt naar een appel maar het is toch echt een peer! De nashi peer is afkomstig uit China en Japan en wordt tegenwoordig geimporteerd naar Belgie. Hij is lichtgeel aan de buitenkant, rond en dikwijls in papier verpakt met een soort piepschuim netje errond. Het vruchtvlees is zoet en sappig en ideaal om in pap mee te koken. Ik ben geen perenliefhebster, maar deze peer kan ik wel versmaden. Ook een geweldige dorstlesser, het sap druipt er gewoon uit als je het snijdt. Qua voedingswaarde is het identiek aan een gewone peer.

54 kcal, 0.5g eiwit, 11g koolhydraten waarvan 10.5g suikers, 0.3g vet en 2.8g vezels per 100g.

Vanwege het impact op het milieu eet ik het niet heel erg vaak, maar het is lekker en een welkome variatie op je fruit.

Verwondering

Over de voordelen van kaneel heb ik al geschreven, maar ik heb eigenlijk alleen nog maar de biologische kaneel van Delhaize en de biologische kaneel van Cook geproefd. De vorige keer had ik mijn mama gevraagd kaneel voor me mee te brengen van de supermarkt, omdat ik zelf geen tijd had mee te gaan. Wat doet ze dan? Juist ja. Gewone kaneel. En toen ik het over mijn ontbijt strooide, dacht ik: jak, wat is dit een wereld van verschil met biologische kaneel! Maar twee dagen later ben ik al helemaal aan de smaak gewend. Nogmaals een bewijs voor hoe snel je smaakpapillen zich kunnen aanpassen. Als je jezelf een nieuw voedingspatroon aan het aanleren bent en je vindt het allemaal maar niets, geef dan vooral niet op. Na een tijdje zul je nieuwe smaken wel waarderen. Natuurlijk zijn er dingen die je nooit lekker zult vinden, ook niet na 20 keer. Dan is dat maar zo, en dat is ook niet erg. Geef alleen niet te vlug op.

Recept: linzenhummus

Ik schreef eerder over linzen. Het zijn geweldige vleesvervangers. Rode linzen zijn iets anders dan groene linzen: kortere kooktijd en ze vallen veel sneller uit elkaar. Daarom zijn ze eerder geschikt om burgers mee te maken, of in dit geval: hummus. Linzenpate wordt ook van rode linzen gemaakt! Er is wel iets eigenaardigs aan. In het pak waren de linzen nog rood/oranje-achtig.

Nadat ik ze had gekookt, waren ze echter geel. RODE linzen?! Maar goed, dat doet niets af aan de smaak natuurlijk.

Ingredienten

- 95g rode linzen

- water 

- 2 el sesamolie

- 3 teentjes knoflook

- 2 rode chilipepers

- citroensap van 1/2 citroen

- 1 tl komijn

1 tl kurkuma

Werkwijze

Kook de linzen zo'n 25 minuten in ruim water. Giet af. Hak de knoflook en de chilipepers fijn. Mix alle ingredienten in de blender of met een staafmixer. Bij mij was het iets te waterig, dus er zat vermoedelijk nog te veel water in de linzen, maar de smaak was lekker! 

Geweekte muesli

Ik houd van muesli. Als ontbijt, als lunch of als tussendoortje, samen met een heel klein beetje sojamelk of gewoon een portie sojayoghurt. Ik kan er maar geen genoeg van krijgen! Er is echter een maar: muesli is samengesteld uit granen, noten en gedroogd fruit. Gedroogd fruit bevat veel suikers, maar er zit maar een kleine hoeveelheid in en dat kan dus geen kwaad. Granen en noten bevatten echter fytinezuur, een zogenaamd anti-nutrient. Fytinezuur heeft als eigenschap dat het bepaalde mineralen zoals calcium en zink bindt waardoor ze onopneembaar worden. Als je veel fytinezuur eet, loop je dus het risico om een mineralentekort op te bouwen, ook al eet je genoeg, gezond en gevarieerd. Fytinezuur zit ook in hogere concentraties in volkoren granen, dus tja, aan alles hangen voor- en nadelen. Maar gelukkig zijn er manieren om het gehalte fytinezuur te verminderen, en een daarvan is weken. Dat gaat niet met alles, maar met muesli wel. Ik was alleen benieuwd wat het resultaat dan zou zijn, omdat het dan helemaal zacht wordt. Het leek me niet heel erg smakelijk, maar viel eigenlijk reuzegoed mee! Het enige vervelende was het afgieten van water. Het resultaat deed me een beetje denken aan havermoutpap waar noten en rozijnen aan zijn toegevoegd.
Nu vroeg ik me dus af of je van muesli ook pap zou kunnen koken, omdat het in essentie graanvlokken zijn. Ik heb de moed niet dit uit te proberen, dus heeft iemand van jullie het al gedaan?
Muesli in papvorm wordt eigenlijk alleen maar aan baby's gegeven, maar na wat rondneuzen op Internet, vond ik het recept voor Bircher-muesli, iets dat tussen muesli en pap in zit. Ik heb het nog niet gemaakt, maar het lijkt me wel lekker!

Recept: geroosterde venkel

 Ingredienten voor 1 a 2 personen
- 1 venkelknol
- takje rozemarijn
- verse tijm
- 2 kleine rode uien of 1 grote
- 3 tenen knoflook
- 1 tomaat
- 1 a 2 el olijfolie

Werkwijze
Verwarm de oven voor op 200 graden. Was de tomaat en snijd hem in acht stukjes. Verspreid deze over de bodem van de ovenschaal. Pel het jasje van de venkel, snijd de rest van de knol in grove stukken. Pel de uien en snijd in partjes. Pel de knoflook, hak fijn. Leg de venkelstukken op de tomaat en bestrooi met de ui en de knoflook. Gooi er nog wat tijm (zachte) over en een takje rozemarijn. Giet er 1 a 2 el olijfolie over en rooster 20 a 25 minuten. Smakelijk!

De schande van Vitaplus

Hebben jullie ooit van het Vitaplus brood gehoord? Dit is een broodsoort die niet bij elke bakker wordt verkocht en waarvan de prijs hoger ligt dan van een 'gewoon' volkoren brood. Dat hoort niet, als je het mij vraagt. Op de zak staat: brood lekker vol koren. Door het gekreukel op mijn zak lijkt het alsof er volkoren staat. Tricky, als je het mij vraagt, want dit is net niet iets fouts op de zak zetten. Helaas twijfel ik er niet aan dat veel mensen hierdoor gaan denken dat het gezonder is dan volkoren brood, en dat is uiteraard niet zo! Op de zak staat ook vermeld dat het 40% volkoren granen bevat. Veel te weinig, uiteraard.

Als we naar de ingredienten kijken: volkorentarwe, water, tarwemeel, zaden: zonnebloem + sesam + gierst, tarwegluten, havervlokken, gist, tarwedesem, jodiumhoudend zout, honing in poedervorm druivensuiker, emulgators: E471 - E472e, mout, vitaminen: A - B1 - B2 - B6 - B12 - E - foliumzuur
Kijk, ik hoef toch niet uit te leggen wat hier mis mee is?! Poederhoning, druivensuiker, E-nummers. Mout is een verborgen suiker om het brood donkerder te maken en allerlei toegevoegde vitamines. Het is een trieste zaak dat mensen denken dat dit echt een gezond brood is.

Op de website staat dat het brood lang vers blijft, tot wel 5 dagen. Nu, dat zou me niet verbazen. De zak ligt hier nu al meer dan een week, onaangetast want dit brood eet ik zelf niet maar heb ik gekregen, en de sneetjes zijn gewoon nog zacht! Je kunt wat mij betreft nog beter brood uit de supermarkt kopen, dat verdroogt tenminste na een paar dagen waardoor je weet dat het niet volgepropt zit met onnatuurlijke stoffen Nee, voor mij geen Vitaplus of andere broden die zich voorstellen als supergezond en een twijfelachtige ingredientenlijst hebben.

Pink Lady

biologische jonagolds

Pink Lady! 

Appels. Ze zijn niet mijn favoriet fruit, maar desondanks kan ik toch niet zonder. Ik heb elke dag een appel nodig, want zoals de Engelsen zeggen: an apple a day keeps the doctor away. Of het waar is? Geen idee, maar ik word gelukkig niet vaak ziek. Helaas zijn appels ook het meest vervuilde eten als het uit niet-biologische landbouw komt. Niet alle appels vind ik even lekker. Een gala moet ik bijvoorbeeld niet hebben en laat dat net de appel zijn die meestal biologisch wordt verkocht. Bij Colruyt zag ik biologische Jonagolds. Die kunnen ermee door en met mijn gezondheid in het achterhoofd nam ik ze mee. Een dag later dook min moeder op met 2 kilo Pink Ladies waarbij een gratis zak zat. Heaven on Earth. Mijn gezondheid is belangrijk, maar Pink Lady is DE appel onder de appels. Heerlijk! Dus helaas Jonagolds, jullie zullen voortaan alleen nog in pap worden gebruikt omdat jullie zacht zijn en niet zo knapperig zoetzuur.

Overigens, er bestaat een biologische variant van de Pink Crisp, een soort waar de Pink Lady verwant mee is. Die is wel heel erg duur en wordt helaas niet overal verkocht.

Recept: geroosterde pompoenpitten

Nadat ik zoveel pompoenen had gegeten, heb ik een heleboel pitten overgehouden. Wat maak je daar dan mee? Juist ja, geroosterde pompoenpitten zijn een heerlijke, gezonde snack. Je kunt er ook een pasta van maken voor op je boterham, maar aangezien mijn staafmixer niet echt een krachtig apparaat is, heb ik daar maar van afgezien.

Ingredienten
- pompoenpitten, zoveel als je verzameld hebt
- grof zeezout
- eventueel wat (sesam)olie, hierdoor gaat er zich een nog smakelijker aroma ontwikkelen

Werkwijze
Probeer de restjes pulp zo goed en zo kwaad als het kan van de pitten te halen en was ze. (Deze stap ben ik dus vergeten, mijn moeder heeft het me achteraf verteld, maar volgens haar smaakten de pompoenpitten nog uitstekend!) Leg ze op een met bakpapier beklede bakplaat. Besprenkel met zeezout en sesamolie. Rooster 30 a 40 minuten in een op 200 graden voorverwarmde oven. Laat afkoelen. Smakelijk!

Pompoenexperiment

Door mijn recept voor geroosterde pompoen ontdekte ik hoeveel ik van pompoen houd. Het is werkelijk waar heerlijk en inmiddels zou ik er iedere dag wel eentje lusten. Dat is natuurlijk niet verstandig. Een eenzijdige voeding zorgt altijd voor tekorten, dus variatie is de boodschap! Toch heb ik allerlei pompoenen in huis gehaald de laatste week en een voor een gingen ze de oven in. Inmiddels heb ik nog niet alle maar toch wel veel soorten geproefd en kan ik een lijstje maken met mijn favoriete!

mmmmmm

1. De butternut of flespompoen! Werkelijk waar een smaaksensatie, zoet, romig. Ik zou niet zeggen dat het als boter smaakt want ik lust geen boter, maar ik denk niet dat er nog een pompoen lekkerder gaat zijn dan deze. De holte voor pitten is klein, waardoor je maar weinig pitten hebt. Niet geschikt om geroosterde pompoenpitten van te maken, maar wel meer vruchtvlees in verhouding. Bovendien redelijk goedkoop.

2. De kastanjepompoen die ik al eerder had gepost. Zoet, maar niet te. Wel een stevige knaap en veel pitten.

3. Een kleine pompoen uit Italie. Had hem niet lang genoeg in de oven gestoken volgens mij, maar daar was de smaak nog best goed voor. Subtiele smaak, maar niet vies. Klein en goedkoop: 99 cent per kg. Ook veel makkelijker door te snijden omdat het zo klein is!

mini formaat

4. Een pompoen, uit de tuin van een vriendin van mijn mama, die eruitzag als een hokkaido pompoen. Redelijk smakeloos. Heel veel pitten, die ik heb geroosterd. Die waren wel lekker! Maar de pompoen zelf was goed te eten met flink wat witte peper.

veel pitten! 

hokkaido pompoen?

5. Muskuspompoen. Geen hele natuurlijk, maar in de supermarkt verkopen ze er partjes van. En duur (3.99 euro per kg) en smakeloos. Waarom de muskuspompoen verloren heeft van de hokkaido look-a-like? Structuur is heel irritant: als ik er met mijn vork in prikte, kwamen er heel de tijd slierten los. Beetje spaghetti-achtig, maar het is geen spaghetti pompoen.

Conclusie: voortaan koop ik toch een flespompoen in de Delhaize: 1.65 euro, als dat geen goede deal is! Maar die kastanjepompoen was biologisch en kostte 7 euro. Hij smaakte wel goed. Meer voor af en toe dus. Pompoenen zullen een grote liefde van mij blijven en om die reden alleen al kan ik voortaan wel uitkijken naar de herfst/winter!

Oxaalzuur

Toen ik eerder postte dat rauwe cacao echt enorm gezond was, was ik nog niet op de hoogte van oxaalzuur in onze voeding. Velen van jullie weten vast dat je geen rauwe rabarber mag eten, maar dat wist ik niet. En waarom? Vanwege het hoge gehalte oxaalzuur. Als je dit in grote hoeveelheden binnenkrijgt, zal het zich binden aan calcium. Zo kun je calciumtekorten opbouwen of zelfs nierstenen krijgen! Reden te meer om op te passen dus.
Ik heb wat onderzoek gedaan naar oxaalzuur en kwam volgende resultaten uit.
- zoals de naam al doet vermoeden, is het een zuur, dat wil zeggen dat het bij oplossen in water H-ionen (waterstofionen) afsplitst waardoor een zure oplossing ontstaat
- het komt alleen voor in planten, zij maken dit als afweermiddel
- planten die veel oxaalzuur bevatten zijn o.a. cacao, spinazie, rabarber, postelein, snijbiet, citroenschil, soja, prei, pinda's, thee, peterselie, zoete aardappel, okra, pecannoten, limoenschil, tarwekiemen, zwarte peper, bessen, gember en nog een hele lijst
- er is normaal gezien geen probleem als je niet te veel zulke voedingsmiddelen eet en je genoeg calcium binnenkrijgt
- rauw eten is slechter dan gekookt eten
- door verhitting wordt het oxaalzuur niet vernietigd, maar als je het kookt en het kookwater weggooit, wordt het gehalte oxaalzuur verminderd
- oxalaat is oxaalzuur in vaste vorm
In ieder geval, geen rauwe spinazie meer eten in de vorm van groene smoothies of salade!

Recept: cacaosmoothie

Toen ik deze week een pakje "Tofu Silken Style" in onze koelkast zag liggen, sprong mijn hart al op want ik dacht dat ik deze smoothie zou kunnen maken. Helaas. Toen ik het vandaag open wilde knippen - ja knippen, want het is tofu in brik - zag ik er ineens op staan "Extra Firm Tofu Silken Style". Aargh, om gek van te worden! (Silken tofu is zijdezachte tofu, maar blijkbaar bestaat er ook extra stevige tofu in silken style, weer iets bijgeleerd.) Toch wil ik het recept met jullie delen want het lijkt me heerlijk, en bovendien is het eiwitrijk en koolhydraatarm door de tofu. En als ik op een dag toch een pakje silken tofu weet te scoren, zal ik de foto erbij zetten.

echte silken tofu

tofu firm silken style

zo kwam het uit het brik glijden

Ingredienten voor 1 smoothie
- 75g extra zachte tofu
- 2 el sojayoghurt (of gewone, voor een niet-vegan variant)
- 1 dl water
- 1 el (rauwe) cacaopoeder
- 1/4 tl vanille-essence
- 1/2 tl kaneel

Werkwijze
Heel simpel. Gooi de ingredienten in de blender of een mengkan en blender/mix met de staafmixer.
Smakelijk.

Vegetarisme

Waarom zou je vegetarisch eten? Waarom? Of erger nog, veganistisch eten. Voor bepaalde mensen klinkt dit als het ergste van de wereld. Zoals een klasgenoot die me aankeek of ik gek was geworden. Want "waarom zou je dat in godsnaam doen?!" Er lijkt ook weinig begrip te zijn voor zij die het wel willen doen. Vorige week zijn we met school enkele dagen weggewees, en gelukkig was ik niet de enige vegetarier in de klas. Toen een schaal met balletjes werd opgediend en aan de chef-kok in kwestie werd gevraagd wat die balletjes precies waren, luidde het antwoord: "vleesvervanger." Wauw, daar zijn we vet mee!
Rond vegetarisme lijkt een taboe te hangen. Alosf mensen niet van eten zouden kunnen genieten zonder een stuk vlees of vis.
Er zijn een heleboel redenen om vegetarier te worden, ik ga ze niet allemaal opsommen, enkel de mijne. Velen worden vegetarier omdat ze denken dat dat gezonder is, maar dat is niet perse waar. Google maar eens op "Weston price" of "vegan versus paleo" en je komt tal van discussiefora tegen waarin de strijd wordt aangegaan tussen verschillende eetpatronen. Daarom kies ik er bewust voor mijn gezondheid niet als reden te geven. Waarom ik wel vegetarisch eet: ik vind het ontzettend zielig voor de dieren dat ze worden vetgemest en geslacht in mensonterend omstandigheden. Niet alleen voor konijnen en paarden zoals sommige mensen, maar simpelweg voor alle dieren. Waarom is het minder erg een kip op te peuzelen dan een konijn? Ze kunnen allebei toch schattig zijn? Ook omdat er niet genoeg vlees is voor iedereen op deze wereld. Dieren, vooral runderen, fokken op stukken grond die prima geschikt zijn als akkers om voedsel te voorzien voor de wereldbevolking, nee, ik zie niet in waarom dat goed is.
Koeien produceren methaan, wat mee de opwarming van de aarde veroorzaakt. Dieren worden vetgemest met genetisch gemanipuleerde soja uit het Amazonewoud. Niet duurzaam.
Ten slotte krijg ik het gewoon niet binnen. Bij de gedachte aan een dood dier in mijn mond. Nee dank je wel! Het zou waarschijnlijk gezonder zijn om wel vlees te blijven eten, maar ik ben er niet meer toe in staat. Misschien dat ik me bedenk over twintig jaar, maar ik acht de kans vrij klein. Voorlopig blijf ik bij mijn standpunt en ben ik nog niet overtuigd om over te stappen op een (volledig) dierlijk eetpatroon.

Waarom kies jij ervoor (niet) vegetarisch te eten? 

De pomelo

 De pomelo is ontstaan als een kruising uit een grapefruit en een pompelmoes (noot, wij in Belgie noemen een grapefruit onterecht een pompelmoes). Deze vrucht wordt vooral geteeld in Israel, waar veruit de meeste pomelo's vandaan komen. Er is echter nog een andere variant: de honey pomelo. Deze komt uit China, is lichter van kleur en zoeter. Vaak is hij ook groter en er zit een mooi netje en plastic zakje rond. Voor het milieu zijn beide soorten niet echt goed aangezien ze lange afstanden afleggen om hier tot in de winkel te geraken, maar ik zou zeggen dat de pomelo uit Israel zonder verpakking toch net iets beter is.

opengepelde pomelo

 Een pomelo eten vergt een beetje inspanning. Eerst moet je er een hoedje vanaf snijden en het vruchtvlees insnijden, vervolgens pel je de insnedingen open. Dan krijg je een octopusachtige toestand. De schil is vrij dik, en wat achter blijft is een nog steeds redelijk grote vrucht met een dikke witte jas. Dit pulk je er zo goed  en zo kwaad als het kan af. Maar dan is het werk nog steeds niet gedaan, want de vliesjes van een pomelo zijn niet echt eetbaar: zeer bitter.

partje pomelo, klaar om op te eten

Dus pel je de vliesjes er ook nog af, wat eigenlijk niet zo moeilijk is omdat het vruchtvlees dik en stevig is. Dan kun je eindelijk je tanden zetten in het zoete vruchtvlees en weet je dat het de moeite waard was. 

Pomelo bevat per 100 gram: 38 kcal, 9.62g koolhydraten, 0.76g eiwitten, 0.04g vet, 1g vezel, 1mg natrium en 216mg kalium. Zoals alle citrusvruchten is pomelo rijk aan vitamine C.

Verder zou het cholesterolverlagend werken en helpen tegen hoge bloeddruk, ongeveer hetzelfde als de grapefruit en de pompelmoes. Maar daar eet ik het niet voor: een pomelo is gewoon ontzettend lekker! 

Biologische brinta

De dagen zijn nog altijd behoorlijk koud en dan is het wel lekker om pap te eten. Hoewel mijn voorkeur eigenlijk uitgaat naar havermoutpap, worden mijn favoriete havervlokken van Kolln ineens helemaal niet meer verkocht. En die andere, tja, die wil ik toch niet, dus wat moet een mens dan doen? De brinta die in de rekken wordt verkocht is wel redelijk oke, maar vind ik heel erg onhandig qua dosering. En waarom zou ik niet de biologische versie eten? Joannusmolen verkoopt een reeks ontbijtgranen "Breakfast" die allemaal geschikt zijn voor pap. Je hebt Tarwe ontbijt, Haver ontbijt, Tarwe-haver ontbijt en Teff ontbijt maar de tarwevariant bevalt me het best. De ingredienten zijn uiteraard biologische volkoren tarwe, meer is er niet over te zeggen.

Hoewel brinta al weinig kcal bevat per 100g, doet Tarwe ontbijt het nog beter met slechts 305 kcal per 100g maar wel 11g vezels! Verder zitten er 10g eiwitten, 62g koolhydraten (Waarvan 2g suikers) en 2g vet in. Supergezond, ook voor het sporten.

De prijs is 2.39 euro voor 300g. Klaarmaken is ook heel makkelijk. Je kunt het koud eten en dan roer je het zo door je yoghurt of koude melk heen, of je kunt de melk eerst koken en dan de tarwevlokken erin roeren. Lekker met rozijntjes en kaneel of ander vers fruit!

Hennepzaad

hennep- en lijnzaad

 De eerste keer dat ik hennepzaad at, was in een  cracker. Ik had er nog niet zoveel van gehoord, en associeerde hennep met gras of met drugs. Bovendien lag de prijs belachelijk hoog. Nee, ik hield me wel bij chia- en lijnzaad.
Toen ik gisteren in de Bioshop kwam, zag ik dit grappige doosje staan. Voor een schappelijke prijs van 5 euro tegenover 5.95 euro voor chiazaad. Moeilijke keuze, zou ik het eens proberen of niet? Hennepzaad is eigenlijk vooral zo goed voor je omdat het rijk is aan eiwitten en essentiele aminozuren: 35g per 100g, beduidend meer dan chiazaad. Het vezelgehalte ligt echter veel lager: 6g versus 33g bij chiazaad. Het ziet er ook helemaal anders uit en het smaakt behoorlijk anders. Deze hennepzaadjes bevatten 593 kcal per 100g en 49g vetten, waarvan 8g omega 3 en 28g omega 6. Het is dus niet uitzonderlijk rijk aan omega 3, maar het is wel de perfecte verhouding. Ik vind het best wel oke en zo krijg je nog wat afwisseling in je eetpatroon, wat altijd gezond is.

Amandelmelk

Omdat er nog steeds wordt getwijfeld aan hoe gezond soja is, drink ik niet te vaak sojamelk. Koemelk drink ik al helemaal niet: hoewel ik onlangs nog een onderzoek heb gezien waarin werd getoond dat melk wel gezond was, vind ik het ontwijs erg dat de kalveren daarvoor worden weggehaald bij de moeder. En om eerlijk te zijn: ik lust geen melk. Ik drink dus ook geen amandel- of sojamelk uit het vuistje, maar het is fijn om pap voedzamer te maken.
Amandelmelk is naar het schijnt heel gemakkelijk thuis te maken van rauwe, gepelde amandelen of amandelpasta zoals die van Carley's Organic. Maar aangezien ik geen krachtige foodprocessor of blender heb, houd ik het maar bij amandelmelk uit de winkel, zoals deze van Ecomil. Het prijskaartje is wel heel wat duurder: 2.79 euro versus 1.65 euro voor sojamelk, maar het mag wel eens, jezelf verwennen.
Over de gezondheidsvoordelen van amandelen heb ik het al eens eerder gehad, en amandelmelk is licht verteerbaar en bevat dezelfde gezonde vetten. De smaak is niet te beschrijven, heel anders dan die van sojamelk. De vloeistof is redelijk dun maar toch romig! De allereerste keer dat ik amandelmelk dronk, was echter die van Alpro Soya. Deze raad ik niet aan, want behalve suiker zitten er nog heel wat andere onnatuurlijke stoffen in.
Niet dat ik zo blij ben met deze.De ingredienten zijn amandelen, water, tapioca-zetmeel en natuurlijk aroma. Bij zoiets vaags krijg ik altijd een wrang gevoel, maar voorlopig heb ik nog geen beter alternatief gevonden. De voedingswaarde dan, per 100ml; 30 kcal, 2.1g vetten waarvan 0.2g verzadigd, 1.5g koolhydraten, 0.8g vezels en 0.9g eiwitten. In tegenstelling tot sojamelk, is het arm aan eiwitten. Maar gesteld dat we eigenlijk niet zoveel eiwitten nodig hebben (0.8g per kg lichaamsgewicht), is het ook geen ramp. Het is in ieder geval een smakelijk en licht alternatief. Ecomil verkoopt ook nog andere plantaardige melken, dus neem eens een kijkje in je natuurwinkel en laat je verrassen!

Chinese kool

Deze wintergroente vindt, zoals de naam doet vermoeden, zijn oorsprong in China maar wordt tegenwoordig ook hier het hele jaar door geteeld. Chinese kool behoort tot de familie van de kruisbloemigen en is daardoor een van de gezondste groentes die er zijn. Hoewel wij dit thuis vaak eten, had ik er nooit bij stilgestaan welke gezondheidsvoordelen het zou kunnen hebben. Het is ook niet een van mijn lievelingsgroentes. De smaak is vrij neutraal en geroerbakt met wat sojasaus, azijn en tomaat is het nog best lekker, of rauw als slaatje met een vinaigrette maar verder...
Chinese kool is echter arm aan kcal: zo'n 19 kcal per 100g. Maar wat nog interessanter is, is het feit dat 100g Chinese kool 125mg calcium bevat! Dat wil zeggen dat als je een portie van 300-400g neemt, je al gauw 375-500mg calcium binnenkrijgt, niet mis dus. Daarmee is het ideaal voor kinderen in de groei, ouderen en iedereen die risico loopt op osteoporose. Door het weinige zonlicht in de winter en daarmee een kleine aanmaak van vitamine D, zou ik iedereen aanbevelen dit vaker op het menu te zetten. Ik heb alvast de daad bij het woord gevoegd en het geroerbakt met chilipepers, knoflook en tomaat. Niet slecht!

Biologische pepersaus

Ik dacht dat tabasco al geweldig was (11 kcal per 100ml en als enige ingredienten azijn, chilipepers en zout) maar het is best wel prijzig: 2.47 euro voor 43ml. Plus, er bestaat een biologische versie van bio-verde, een Duits merk. Zonder zout. Yes! De ingredienten zijn azijn, cayennepeper en pepperonipeper. De prijs is 3.77 euro (dacht ik) voor 100ml en de ingredienten zijn biologisch. De smaak is iets minder zuur maar wel heel scherp. Het is in ieder geval minstens even lekker als tabasco. Het proberen waard als je het kunt vinden!

Smeertofu

Sommige dingen in deze wereld zijn echt geweldig. Zo ook deze smeertofu van Seven Arrows (van Maya Seitan, een kleinschalig bedrijf dat tofu, seitan en mochi op biologische wijze produceert). Als vegetarier of veganist is het niet altijd vanzelfsprekend om iets te vinden dat je op je brood kunt doen en altijd dat zoete komt op een bepaald moment je neus uit. Als vegetarier kun je dan nog altijd alle soorten kaas eten, maar als veganist is dat al wat moeilijker. Natuurlijk zijn er zowel in de gewone als de biologische supermarkt tegenwoordig steeds meer alternatieven: pindakaas en andere notenpasta's, hummus, exotische spreads en nepvlees. En toch ben je op een bepaald moment alles beu. Wat een geweldige ontdekking is het dan om dit in de versafdeling aan te treffen! Op zich ben ik echt geen zuiveleter: ik heb werkelijk waar een hekel aan kaas en het enige dat erin zou gaan is philadelphia met kruiden. Dus om te zeggen dat ik het mis: nee.
Toch is dit product superlekker en gezond (tenminste, als je er niet van overtuigd bent dat soja ongezond is). Eigenlijk is het ook heel makkelijk om zelf te maken, maar dan raad ik je aan om zijden tofu te nemen.

Ingredienten: tofu (water, sojabonen, nigari), zonnebloemolie, appelazijn, zeezout, kruiden
Voedingswaarde per 100g: 162 kcal, 10.24g eiwitten, 12.95g vetten, 1.16g koolhydraten

Calorie-arm en lekker. Je proeft echt heel goed het zure van de appelazijn en volgens mij is het nog lekkerder met wat bieslook erop! Ik heb het vanmiddag gegeten op essenenbrood met komkommer en daikonkiemen en dat beviel prima. Je zou het ook als sausje kunnen gebruiken voor bijvoorbeeld pita of falafel (denk aan looksaus met een paar teentjes look erbij!) of in je pasta, dan krijg je een romige 'kaas'saus. Als dip voor groentes is ook wel aan te raden. Kortom, veelzijdig, gezond (geen rare ingredienten en uitstekende voedingswaarde) en makkelijk zelf te maken. We love it!

Biona en adzukibonen

Kennen jullie het merk Biona al? Ik niet, tot ik (alweer) in de Bioplanet een blikje adzukibonen zag liggen.Wat is daar speciaal aan, vraag je je af? Om te beginnen had ik nog nooit adzukibonen gegeten, hoewel deze heel erg gezond schijnen te zijn en vooral gewaardeerd worden in de macrobiotische keuken. En ten tweede omdat aan dit blikje geen suiker of zout is toegevoegd. Nu is aan de meeste biologische merken geen suiker toegevoegd, maar overal zit wel zout in. Dat klein beetje zal vast geen kwaad kunnen, maar ik vind het toch leuker dat er ook een alternatief zonder zout is. Nieuwsgierig geworden ging ik een kijkje nemen op hun site en wauw, wat een overvloed aan lekkere dingetjes! Het is een Engels merk, dus je kunt hier niet alles vinden, maar ik weet al wat ik ga kopen als ik naar Londen ga. Als jij nog plekken weet waar ze deze producten verkopen, laat gerust een reactie achter!

De boontjes smaken vrij neutraal. Persoonlijk eet ik het liefst linzen of kikkererwten, maar adzukibonen zijn ietsje meliger en zoeter dan zwarte of witte bonen. In China worden ze gebruikt om rodebonenpasta van te maken, samen met wat suiker en dat wordt als zoete vulling gebruikt voor van alles en nog wat, zelfs voor ijs! Ze zijn net als alle peulvruchten rijk aan eiwitten (7.5g per 100g) en vezels en arm aan vetten. Een blikje bevat 230g bonen netto en 100g bonen bevatten 130 kcal en 24.8g koolhydraten. Jum. Lekker om in een stoofschoteltje te laten sudderen of bij de aardappeltjes te eten.

Verloren groente: boerenkool/krulkool

Tot ik vorige maand in Bioplanet kwam, had ik alleen maar van boerenkool gehoord. Ik dacht dat het hetzelfde was als de savooikool die ik dikwijls in de supermarkt zag liggen, maar eigenlijk had ik het dus nog nooit gezien. Dat komt doordat het hier (in Vlaanderen) blijkbaar zelden wordt verkocht. Maar omdat boerenkool eigenlijk DE gezondste groente is, had ik me al als doel gesteld om het ooit te eten. Dat was me al gelukt met mijn smoothie, maar eigenlijk is het me gelukt dankzij de diepvriesafdeling van de Bioplanet. Want deze boerenkool is van bio-dynamische teelt en draagt het Demeter-keurmerk, kostte iets rond de 2 euro en is makkelijk te portioneren.
Boerenkool is rijk aan kalium, ijzer, calcium (dat bovendien ook nog eens goed opneembaar is), omega 3 vetzuren, vitamine C en vitamine K. In Amerika is het een ware hype ('kale') en terecht! Oneerlijk dat wij hier moeten achterblijven, maar weet in ieder geval dat je je als Nederlander gelukkig mag prijzen wanneer je weer eens boerenkoolstamppot eet, want daarmee doe je je lichaam een geweldig cadeau.
Vanavond at ik het bij gebrek aan groente gewoon opgewarmd. De smaak is redelijk neutraal, maar als je het bijkruidt met wat sojasaus, bosui, gember, knoflook en chilipeper geweldig!
Zet het vaker op het menu, en zeker in de winter want boerenkool is een rasechte wintergroente en kan temperaturen tot - 15 graden overleven.
Het is ietwat calorierijker dan sla: 40 kcal per 100g, maar dat weegt niet op tegen al de voordelen die het met zich meebrengt. Smakelijk!

Recept: geroosterde pompoen

Als het buiten regent en je helemaal verkild bent, heb je comfortfood nodig. Als een linzenstoofpot of -soep niet genoeg is en je ook al zoveel zoete aardappelen hebt geroosterd dat het je neus uitkomt, is er nog altijd onze grote oranje vriend: de pompoen!
Ik keek er de hele schoolweek al naar uit: weekend, dus tijd om een lekkere kastanjepompoen te roosteren. Hoe gek ik ook ben op brood, ik had er zooooooo een zin in.
Het recept is supermakkelijk, net zoals dat van de zoete aardappel, maar het is heerlijk en lekker vullend. Je kunt het bij je diner eten, je kunt het - zoals ik - als lunch eten en je kunt ook als tussendoor een paar stukken opknabbelen (je loopt wel het risico geen honger meer te hebben voor het eten).

Ingredienten
- 1 pompoen (kastanje- of fles-) of 1/2 grote pompoen (zoals muskaat) liefst biologisch
- 2 a 3 el olijfolie

Werkwijze
Zorg dat de schil goed schoon is. Nu begint het zware werk: snijd de pompoen in twee en haal er de pitten uit. Gooi deze niet weg, want als je ze roostert heb je een heerlijk voedzaam tussendoortje!
Snijd nu de pompoen in spieen, ze mogen redelijk groot zijn.
Verwarm de oven voor op 200 graden. Sprenkel de olijfolie over de stukken pompoen totdat zowat alles bedekt is. Schuif in de oven en rooster minstens 45 minuten, liefst langer, maar het hangt af van je oven.
Geniet van winterse warmte!