Boek: superfood brood

Ik ben gek op brood. Wellicht iets té. Ook al word ik om de oren geslagen met het feit dat het niet het gezondste is dat je kunt eten - integendeel zelfs - toch kan ik het vaak niet laten. Als ik het niet in huis heb, mis ik het ook niet en vind ik het heerlijk om te genieten van mijn havermout en salades, maar als het er wel is. Oh, het houdt niet lang stand, dat kan ik verzekeren. Daarom was ik ook razend nieuwsgierig naar een boek over gezond "brood". Het boek is geschreven door Saskia van As, een arts die vooral patiënten met coeliakie en allerlei allergieën begeleidde en merkte dat er steevast gevraagd werd naar een alternatief voor brood, daarom besloot ze er een boek over te schrijven.
Zelf weet ik niet of ik intolerant ben voor gluten, ik heb het nog niet echt getest, maar het is sowieso interessant om eens te zien hoe je brood bakt zonder granen. Ik weet dat er in de paleowereld veel broodrecepten bestaan met amandelmeel, maar amandelmeel is verschrikkelijk duur en het lijkt me niet zo gezond, dus was ik best benieuwd naar andere mogelijkheden. De broden in dit boek zijn letterlijk van superfoods gemaakt. Denk aan groenten, fruit, zeewier, noten, zaden etc. De titel van het boek zegt het al: superfood. Je hebt een elektrische koffiebonenmaler nodig om al die spullen tot meel te malen.
Ik vind het heel erg goed gevonden, er wordt je ook de ruimte geboden om de recepten aan te passen naar je eigen voorkeuren. Bovendien is er op het einde nog een voorbeeld van een rotatiedieet voor mensen met allergieën of mensen die denken allergieën te hebben. Het is zeker goed om je dagelijks brood een boost te geven, maar aan superfoods hangt natuurlijk wel een aardig prijskaartje. Voorlopig zie ik mezelf niet in staat een recept hieruit te proberen hoewel ik het graag zou willen, maar mijn portemonnee laat het gewoon niet toe. Plus ik heb ook geen elektrische koffiebonenmaler ;)
Heb jij dit boek al gelezen, en wat vond je ervan?

Zout, suiker en vet

Onlangs heb ik het boek Zout, suiker en vet van Michael Moss gelezen en ik kan het alleen maar aanraden! Het is 300 bladzijdes materie over de vaak duistere praktijken van de voedingsindustrie, nu open en bloot voor ons, de consument. Wellicht gaan de geïnteresseerden in dit boek eerst en vooral degenen zijn die zich al om hun gezondheid bekommeren, maar aangezien het zo goed verkoopt neem ik aan dat ook oningewijden zich met deze materie bezig houden.

Naar mijn mening is er wel het risico dat mensen de voedingsindustrie voor alles de schuld gaan geven. Het is natuurlijk niet allemaal zuiver wat daar gebeurt, dat geef ik grif toe, maar zoals Michael Moss op het einde schrijft: uiteindelijk bepaal jij als consument wat je wel en niet koopt. Het is gemakkelijk om je handen te wassen in onschuld, maar in het boek wordt treffend de carrière van een door wetenschap gepassioneerde man beschreven die zijn idealen moet opgeven om te overleven in de harde zakenwereld, want dat is waar het uiteindelijk in ieder bedrijf om draait. Je kunt stellen dat gezondheid belangrijker is dan om het even wat, ik zeg maar iets, schoenen, maar uiteindelijk zijn er ook mensen die aan schoenen verslaafd zijn - een minderheid weliswaar. Ik wil alleen maar zeggen dat je met alles mensen schade kunt berokkenen en ergens moeten we ook begrijpen dat bedrijven alleen zoveel mogelijk winst willen maken.

Laten we hopen dat er meer en meer bedrijven zullen opkomen die ook de belangen van de consument hoog in het vaandel dragen, maar ik denk dat de vraag naar zulke bedrijven steeds hoger wordt aangezien het een ware trend is om je bewust te zijn van wat je in je mond steekt, en dat is waar onze macht begint. Als er meer en meer mensen afstand beginnen te doen van bewerkt voedsel, zullen de grote bedrijven hopelijk inzien dat er ook een andere manier van zaken doen is. Wellicht gaat dat ook een verandering in het prijskaartje teweeg brengen, maar het zij zo. Beter voorkomen dan genezen want een leven lang pillen voor allerlei obesitas-gerelateerde aandoeningen slikken is ook niet goedkoop. Ideaal zou natuurlijk zijn dat de overheid ongezonde, bewerkte producten duurder maakt en gezond voedsel subsidieert zodat iedereen die mogelijkheid heeft om gezond te eten, ook al is het budget niet al te ruim. Maar voorlopig blijft dat bij dromen...

Back on track!

Hier ben ik weer! Lang geleden dat ik nog iets gepost heb, maar ik hoop terug meer te kunnen posten en er helemaal in te raken.

Een boek dat ik recent heb gelezen, is De vrolijke veganist van Floris van den Berg, een filosoof die zichzelf ecohumanist noemt, een begrip dat nader wordt uitgelegd in het boek zelf, maar hij focust vooral op dierenwelzijn en milieu, dingen die ik alleen maar kan toejuichen.

In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, is het helemaal geen vrolijk boek. Dit boek over veganisme is niet zozeer gefocust op het gezondheidsaspect (vergelijk met 21 dagen vegan), hoewel het op het laatst wel wordt genoemd. Floris van den Berg zelf noemt veganisme een morele plicht. Wie ziet welke blinde vlekken er in de maatschappij en het eigen consumptiegedrag zijn, zal vanzelf overtuigd zijn van de noodzaak van veganisme. Zijn boek is zo opgebouwd dat je hem haast wel moét geloven. Hij vergelijkt de toestanden in de bio-industrie met de holocaust en besnijdenis, dingen die er op het eerste zicht niks mee te maken hebben, maar als je er twee keer over nadenkt is het zo gek nog niet.
In het tweede deel van het boek vind je argumenten die vaak door vleeseters (of carnisten, zoals hij ze noemt) worden gebruikt waarom je wel vlees zou eten, die hij stuk voor stuk afkaatst. De dingen die hij schrijft raken mij echt en ik kan me vinden achter zijn argumentatie, alleen... Dit boek is vooral geschreven om carnisten te overtuigen neem ik aan, en de stijl en toon die hij hanteert, zijn behoorlijk agressief. Ikzelf ben al aardig op weg naar het veganisme, maar voor iemand met het gemiddelde Westerse eetpatroon vol suiker, vetten en dierlijke producten, zal zich behoorlijk aangevallen voelen.
Zelfs ik vind het een beetje onaangenaam dat hij alle niet-veganisten immorele monsters noemt. Voor mijn gevoel gaat ie iets te ver daarin, maar één van de sterkste pijlers van zijn boek is dat slavernij vroeger ook alom geaccepteerd werd en nu not done is. Iets dat dichter bij huis staat, is het rookverbod in de horeca. Nog geen tien jaar geleden leek dat onmogelijk, dus waarom zou hetzelfde niet kunnen gebeuren met veganisme? Dat degenen die iets dierlijks willen met de vinger worden gewezen en vreemd nagekeken worden in plaats van de vega's en vegans! Tot het zover is zullen we de mensen moeten overtuigen, alleen weet ik niet of dit het geschikte boek daarvoor is.

Heeft iemand van jullie dit al gelezen? Het is vrij recent (2013) maar juist daarom de moeite!

Boeken: Live, love, laugh & Eet jezelf jong

Vandaag wil ik even twee geweldige boeken bespreken, die volgens mij wat minder bekend zijn. In de bibliotheek liep ik altijd rond in de afdeling Voeding maar vorig weekend kwam ik erachter dat er ook een afdeling Gezond leven bestaat. Daar ben ik meteen eens gaan snuffelen en ik heb een stapeltje boeken geleend, waarvan deze twee toch echt mijn favoriete zijn.

Live love & laugh is een lifestyleboek van Martine Prenen, een Vlaamse gezondheidscoach. Haar boek is dan ook bekender in Vlaanderen dan in Nederland en ik had er eigenlijk nog nooit van gehoord, wat ik toch best gek vind aangezien ik het een fantastisch boek vind en het toch nog vrij recent is (2011). Ik zou het het beste kunnen vergelijken met Eet jezelf mooi, slank en gelukkig van Amber Albarda, dat volgens mij veel bekender is. Maar er zit ook nog een stukje Kyra's kitchen in, waarin Martine Prenen uitlegt welke voedingsmiddelen helpen tegen welke kwaaltjes. Er wordt ook uitgebreid beschreven waartegen bijvoorbeeld knoflook en ui goed zijn en hoe je ze kunt gebruiken. Maar dit boek gaat verder dan voeding alleen: er worden tips gegeven over opvoeding, ontspanning, beweging en relaties. Over het creëren van me-time en hoe grenzen bepalen mét je kind. Ook aromatherapie en massages worden behandeld. Er wordt helder uitgelegd wat en waarom goed voor je is en wat niet. Er staan enkele foto's in het boek, vaak van Martine Prenen zelf, maar het boek is versierd met leuke tekeningen. Niet artistiek, maar vrolijk om naar te kijken. Ook handig zijn de Mar's tips en tricks waarin er kort 10 tips worden gegeven na elk hoofdstukje om het in de praktijk toe te passen. Een musthave in de gezonde boekenkast!

Eet jezelf jong is dan weer een boek dat lijkt op De Voedselzandloper van Kris Verburgh. Het grootste verschil tussen beide boeken, is dat Elizabeth Peyton-Jones de consumptie van volkoren graan niet verbiedt. Verder wordt er wel duidelijk uitgelegd welk eten je verjongt, opgedeeld in vijf categorieën, maar er wordt minder naar wetenschappelijk onderzoek verwezen, hoewel het wel allemaal heel betrouwbaar overkomt. Ook hier geldt weer: weinig foto's, wel veel leuke tekeningen. Het wordt een dieet genoemd, maar is eigenlijk ook meer een manier van leven. Er is een soort checklist voor hoe oud je eigenlijk écht bent, en dan start je met een detox van twee weken, waarna je je leven helemaal omgooit als je tot nu toe een food junkie was. Op mij is dit nu niet meer zo van toepassing, temeer omdat ik echt nog jong ben, maar ik kan me voorstellen dat dit boek veel handiger is om mee te starten dan De Voedselzandloper, want er staan ook recepten in! Er wordt je niet alleen verteld wat je moet eten, er wordt je ook verteld hoe. Handig voor mensen die wel de achtergrondkennis bezitten maar niet goed weten hoe ermee te beginnen dus.

Ik heb absoluut niets tegen de boeken van Amber Albarda, Kyra de Vreeze of Kris Verburgh, maar ik vind dat deze boeken zeker niet moeten onderdoen en onterecht wat in de schaduw staan.

Amber Albarda - Gezond genieten!

Ik heb het nieuwe kookboek van Amber Albarda kunnen lenen in de bib! Het is vooral gericht op gezond eten met het hele gezin en in het bijzonder je kinderen gezond leren eten. Aangezien ik geen kinderen heb, is dat dus niet zo toepasselijk op mij, maar dat neemt niet weg dat het een leuk boek is. De recepten zijn eenvoudig klaar te maken, je hebt er niet echt ingewikkelde keukenapparatuur voor nodig, pluspunt. De recepten zijn netjes onderverdeeld in categorieën (ontbijt, lunch, snacks, drinken, hoofdmaaltijden én desserts) zodat je snel weet waar je aan toe bent. Wat niet echt aanleunt bij mijn persoonlijke levensstijl, is dat Amber Albarda wel vlees en/of zuivel gebruikt in haar recepten, aangezien ik het merendeel van de tijd vegetarisch en zelfs veganistisch eet. Het staat wel nog niet vast dat dat persé ongezond is, het is alleen niet geschikt voor mij, omdat ik er nog niet aan toe ben.
Het boek staat vol met mooie foto's en af en toe nog wat uitleg over waarom iets wel of niet gezond is. Wil je hier meer over weten, dan raad ik je aan om haar eerste boek te lezen.
Er zijn hier gepimpte versies te vinden van choco, macaroni met ham en kaas, pasta carbonara, fishsticks... Kortom, ook goed voor 'gewone' mensen die afgeschrikt worden door übergezonde maaltijden. Een aanrader.

Dos winkel en Sea The Truth

Het is inmiddels al een hele tijd geleden dat ik het NON*FISH*A*LI*CIOUS kookboek heb gelezen, maar geloof het of niet, vandaag is Dos Winkel, de stichter van Sea First Foundation naar mijn school gekomen! Hierbij werd een samenvatting vertoond van zijn nieuwe film, Sea The Truth: de zorgwekkende toestand van onze oceanen. Ik vond het uiterst interessant en zat op het puntje van mijn stoel. Bepaalde dingen wist ik al (overbevissing, vervuiling van de oceanen door (micro)plastic, de bijvangst die zomaar overboord wordt gegooid) maar het was toch indrukwekkend om er zo dichtbij te zitten, er nog eens mee geconfronteerd te worden. Ik werd er letterlijk stil van en ik besef meer en meer dat gezondheid niet alleen slaat op de dingen die je met jezelf doet en je zelf eet, maar dat de gezondheid van de omgeving waarin je leeft minstens net zo belangrijk is. De aarde bestaat voor meer dan driekwart uit water, en dat water zijn we aan het vervuilen maar erger nog: we vernielen het leven dat erin zit. Voor onze zuurstofvoorziening zijn we echter nog meer afhankelijk van het plankton in de oceanen dan van de tropische regenwouden op aarde. Moest al het leven in de zee verdwijnen, zou het voortbestaan van alles op aarde in groot gevaar komen. Bovendien zijn al die gifstoffen die in het water - en dus in de vissen en zeedieren - terecht komen zeer schadelijk voor onze gezondheid, aangezien we die uiteindelijk opeten. Ik ga niet de hele documentaire vertellen, die moet je zelf écht zien als je enigszins begaan bent met je eigen gezondheid en het lot van de aarde en de toekomstige generaties.

Maar zoals Dos Winkel zegt: je vork is je machtigste wapen. Als jij ervoor kiest geen vervuilde of bedreigde vis meer te eten, geen magische visoliesupplementen te kopen en geen garnalen te eten en we dit met zijn allen doen, zal de overheid hopelijk twee keer nadenken voor het subsidiëren van de visserij!

Triest

Gisterenavond hoorde ik het bij toeval op de radio: Vlaamse diëtistenvereniging promoot suiker. "Suiker kan deel uitmaken van een gezond eetpatroon en is niet noodzakelijk slecht." Wablief?! Als er één ding is dat we het best met zijn allen kunnen mijden, is het wel suiker! Al dan niet in één of andere vermomming zoals glucose-fructosestroop, dextrose, honing, rietsuiker, invertsiroop en ga zo maar door. Er zit suiker in zoveel dingen, het is niet te geloven en we krijgen er doorgaans veel te veel van binnen. Ik vind het echt heel erg triest dat er nu mensen zich gerechtvaardigd voelen om suiker te eten. De campagne bleek gesponsord te zijn door Coca-Cola...

http://www.hln.be/hln/nl/14/You/article/detail/1612810/2013/04/11/Suiker-promoten-is-ronduit-belachelijk.dhtml?show=react

Granen

In de Goed Gevoel , niet van deze maand, was er een dossier gewijd aan granen. Pascale Naessens, auteur van Mijn Pure Keuken, ging ten rade bij haar 'leraar'. De Voedselzandloper van Kris Verburgh heeft het voedsellandschap volledig op zijn kop gezet en niet volledig onterecht, zo blijkt. Zo klinkt uit verschillende hoeken kritiek op granen en peulvruchten, onder meer door de paleo-eters of het Weston Price principe.
Maar wat zou je dan eten in plaats van granen? Kris Verburgh zegt havermout, Goed Gevoel zegt groenten en vlees en vis. En als je geen vlees of vis eet? Voedsel is een gevoelige en moeilijke kwestie geworden in onze maatschappij en dat is doodzonde. Verschillende bedrijven hebben er baat bij om wetenschappelijke onderzoeken te verdraaien en het is ook een feit dat het moeilijk is echt correct wetenschappelijk onderzoek te voeren. Want wat is oorzaak en wat is gevolg?

Dit is het eetpatroon dat beschreven staat in de Goed Gevoel.
's ochtends eerst sporten op nuchtere maag en daarna gemengd fruit
's middags salade met vlees of vis
's avonds groentes met vlees of vis
tussendoor het liefst niets, of anders noten

Ik heb er mijn persoonlijke bedenkingen bij, maar op zich kan ik er wel inkomen dat dit gezond zou zijn. Alleen, hoe kom je hierbij aan voldoende calorieen als je geen noten kunt, mag of wilt eten? Je kunt nog zoveel groentes en fruit eten als je wilt, daar heb je toch serieus wat van nodig en het is moeilijker om 10 appels te eten dan 10 sneetjes brood. En idealiter zouden we geen of zo weinig mogelijk vlees moeten eten, omdat het helaas niet duurzaam is. En ik nog steeds gruwel bij de gedachte. Voor mij is het nog even afwachten voor wat ik ga aanpassen aan mijn eetpatroon, maar ik ga wel proberen minder granen en brood te eten door het te vervangen voor veel fruit, toch nog wat knackebrod en geroosterde pompoen, pastinaak en zoete aardappel.

Rauw & Rauwer

Gisteren kwam de documentaire Rauwer, het vervolg van Rauw. 

Ik had hier eigenlijk nog nooit van gehoord, tot ik via wat omwegen op een nieuwssite terechtkwam. Eventjes wat beeldfragmenten gezien en het heeft een verpletterende indruk op me achter gelaten!
Natuurlijk vind ik het fantastisch dat mensen bezig zijn met zo gezond mogelijk eten en zeker dat ze er zo openlijk voor uitkomt, in een woord ge-wel-dig. Maar dat ze haar eetpatroon opdringt aan haar zoontje, al tien jaar lang, vind ik echt niet kunnen, sorry. Kinderen hebben nu eenmaal andere voedingsstoffen nodig dan volwassenen, en met name vetten. Dat het rawfoodisme ongezond is, is zeker niet waar, maar ik vond deze vrouw ook erg hard in haar uitspraken. Het lijkt wel alsof ze elke andere manier van eten compleet afkeurt, zelfs mede raw foodisten die "spaghetti van courgette" eten.
Dat haar zoontje kleiner is dan gemiddeld is niet zozeer het probleem, want er zijn tenslotte zowel grote als kleine mensen, maar dat hij een groeicurve heeft van een ernstig ondervoed kind in Afrika, dat moet toch al wat zeggen? En zeker dat hij ook nog eens tekorten heeft van vanalles en nog wat, aangezien de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid voor veel voedingsstoffen te laag ligt.
In hoeverre mag je als ouder jouw levenswijze opleggen? Dat doe je toch niet? Zo kunnen vleesetende ouders hun kinderen ook verbieden vegetariers te zijn, dit is hetzelfde als streng gelovigen die hun kind verbieden een ander geloof aan te hangen. Gaan we terug naar de middeleeuwen, waar alles dogmatisch was?
Ik vind het echt erg voor de jongen, die er niet heel ongezond uitziet maar allesbehalve een gezonde puber, eerder als een kind van 8. Ook het feit dat de vrouw het kind niet meer naar school laat gaan. Wat voor voorbeeld creeert zij op deze manier voor de maatschappij? Ik vind het echt jammer dat ze er zelf ook zo ongezond uitziet. Zwaar ondervoed, ernstig ondergewicht. 44 kg is gewoon te weinig voor een volwassen vrouw. Door haar slechte lichamelijke conditie vind ik haar er eerder uitzien als een bejaarde dame. Zo treurig dat gezond eten op deze manier een slecht imago krijgt!


Heeft iemand deze documentaire gezien, en wat is jullie mening?