Humor?

Vandaag las ik in de klas de ballade van Heer Halewijn, een seriemoordenaar die jonge maagden lokte met zijn fluit en ze vervolgens vermoordde. Nu was er echter een prinses die erin slaagde om hem te doden en te onthoofden. Dan werd er door de leerkracht een vergelijking gemaakt met het slachten van kippen: als je een kip onthoofdt, blijft het lichaam nog even voortlopen. Hier werd hartelijk om gelachen – dat kan ik enigszins nog begrijpen, omdat het toch sterk doet denken aan een tekenfilm. Maar het wringt. Lachen met het leed van een ander levend wezen. Dat doe je toch niet? We kennen allemaal die filmpjes van ‘America’s Funniest Home Videos’ waarin mensen bijvoorbeeld tegen een paal lopen. Dat zal vast ook pijn doen, maar is in mijn ogen toch nog iets anders dan doden. Je kunt je dan afvragen of je nergens meer om mag lachen, en dat is niet wat ik probeer te zeggen. Ik was gewoon, voor mezelf, aan het nadenken hoe ver je mag gaan.

Het slachten van de kip was overigens niet genoeg informatie; “Met kippen kun je vanalles doen!”, zei de leerkracht nog. Vervolgens vertelde ze over een goochelaar die kippen hypnotiseerden. Dan nam hij bijvoorbeeld hun lijf vast en trok dat naar beneden, maar door de hypnose bleef hun kop op dezelfde plek zodat de nek werd verlengd. Wederom heel cartoonesk als je je het probeert in te beelden, maar echt lachen heb ik amper twee seconden volgehouden. Misschien jammer dat ik dat niet meer kan, maar dat is een weloverwogen keuze die ik zelf heb gemaakt en nu kan ik zeggen dat ik er trots op ben.