De pomelo

 De pomelo is ontstaan als een kruising uit een grapefruit en een pompelmoes (noot, wij in Belgie noemen een grapefruit onterecht een pompelmoes). Deze vrucht wordt vooral geteeld in Israel, waar veruit de meeste pomelo's vandaan komen. Er is echter nog een andere variant: de honey pomelo. Deze komt uit China, is lichter van kleur en zoeter. Vaak is hij ook groter en er zit een mooi netje en plastic zakje rond. Voor het milieu zijn beide soorten niet echt goed aangezien ze lange afstanden afleggen om hier tot in de winkel te geraken, maar ik zou zeggen dat de pomelo uit Israel zonder verpakking toch net iets beter is.

opengepelde pomelo

 Een pomelo eten vergt een beetje inspanning. Eerst moet je er een hoedje vanaf snijden en het vruchtvlees insnijden, vervolgens pel je de insnedingen open. Dan krijg je een octopusachtige toestand. De schil is vrij dik, en wat achter blijft is een nog steeds redelijk grote vrucht met een dikke witte jas. Dit pulk je er zo goed  en zo kwaad als het kan af. Maar dan is het werk nog steeds niet gedaan, want de vliesjes van een pomelo zijn niet echt eetbaar: zeer bitter.

partje pomelo, klaar om op te eten

Dus pel je de vliesjes er ook nog af, wat eigenlijk niet zo moeilijk is omdat het vruchtvlees dik en stevig is. Dan kun je eindelijk je tanden zetten in het zoete vruchtvlees en weet je dat het de moeite waard was. 

Pomelo bevat per 100 gram: 38 kcal, 9.62g koolhydraten, 0.76g eiwitten, 0.04g vet, 1g vezel, 1mg natrium en 216mg kalium. Zoals alle citrusvruchten is pomelo rijk aan vitamine C.

Verder zou het cholesterolverlagend werken en helpen tegen hoge bloeddruk, ongeveer hetzelfde als de grapefruit en de pompelmoes. Maar daar eet ik het niet voor: een pomelo is gewoon ontzettend lekker!